कसैलाई चैं लक्ष्मी पुजाको दिन घर भित्र छि-या जस्तो रे, कसैलाई चैं दशैंमा मामाघर पुग्या जस्तो रे। मुलाई त आफ्नै बिहेको दिन हुनेवाला ससुराली पुगे जस्तो पो भो, गाँठे!

आफु त परिया थेम् तेई बेला देखुन्को खुईले। सालीहुरले पहिले नै चिनेका थिए क्या'र, अन्खेरुन्, "यो भिनाजुको त जुत्ता होईन, टोपी लुकाउन पर्छ!" भन्दै खितितितितिति।

मेरो पाल नि भोजको नाच्नि बेलाँ, "चट्ट रुमाल क्या मालुम? कोटको खल्तीमा!" लाई बिगारेर, "चिल्लो खप्पर, क्या मालुम? सालीको दिलैमा!"  गाउँदै मच्चि मच्चि नाच्दिएं। कोई कोई सालीले त, "भरै दिज्जुले तेई खप्पराँ बजाउँछे, अनि चाल पाईबक्सेला, भिनाजु!" भन्या थिए के रे। अर्को पाली बिहे गरियो भने चईं, जुत्ता र टोपीको बोरा भरिको स्टक बोकेर जन्ती जान पर्ला।

रमईलो लाग्यो, दिपिका आन्टी!