(प्रस्तुत कथा काल्पनिक र कसैको जिबनसङ मेल खान गये संयोग हुन जाने कुरा बिदित गराँउछु। येस कथामा उल्लेख सन्दर्भ र पात्रहरुले कसैको भावनामा ठेस पुर्‍याए, लेखिका माफी माग्न चाहन्छे।)

ड्युटीमा जान नै मन लागेको थिएन आज। दुइ दिन मेरो एउटा 'के हुन्छ होला?' भन्ने भयले त्रसित थियो। रातीको काम कस्तो दिक्क लाग्दो थियो। तेसमाथी यो एक्लो जीबन। बेमनले तयारी भयेँ र पुगे काममा।
"Apartment 6. आज सर्‍यो।" जोनले भन्यो मलाइ देख्नासाथ।
"किन नि?"
"खोइ के थाहा मलाइ। उनिहरुको आफ्नो इछ्या नी। तिमी र म जस्तो जागीर होइन उस्को।"
एकछिन म घोरिएँ, जोन गइ सकेछ।
apartment 6. मा बस्ने केटी अचम्मकी थी। उ ६ महिना अघि सरेकि थि। उस्को न ब्वाइफ्रेन्ड थियो न त लोग्ने। उस्लाइ भेट्न पनि कोहि आँउदैनथे। उ पनि कहिँ जदिनथी विकेन्डमा पनि। हुन त महिनाको २ हप्ता त उसको कामको सिल्सिलामा अफ्रिका जान्थी, २ हप्ता चाही येहि शहरको अफिसमा हुन्थी। कुन्नि के काम गर्थी त्यो त थाहा भयेन तर उसको ब्यक्तिगत जिबन चाहि अत्ति खल्लो थियो। भरपुर जवानी थियो उसको शरीरमा, हेर्नेलाइ नै असह्य हुन्थ्यो। बिहान उ अफिस जाँदा "Good Morning, Madam" भन्दा मलाइ madam भन्नु पर्दैन मेरो नाम bini हो, बिनि भने हुन्छ है भनेर मुसुक्क हाँसेकी थि। उसले नहाँसे पनि मुख धपक्कै बलेकि थियो। हाँस्दा झन् गालाका दुबैतिर खोपिल्टा पर्थे, झन् के चहियो र उस्को सौन्दर्यलाइ तेसबेला?
उसको नाम जे सुकै होश मलाइ मतलब थियेन, उ मेरो लागि असाध्यै रहस्यकी बिसय थी। येति कलकलाँउदो बैंश् तर एक्लो जिबन। कसरी बाँचेकी होली निरस जिन्दगी। म सम्झिन्थे आफ्नो गारो ड्युटी, रातभर जागाराम बसेर सुरछ्या दिनु पर्ने। ७ तल्लामा एउटी Korean बस्थी उ पनि कम थिन रुपमा तर उसको ब्वाइफ्रेन्ड थियो। ५ तल्लामा एउटा "Dutch" थियो, उसको त हप्तै पिछे केटी change हुन्थ्यो। त्यो भन्दा मुनिको तल्लामा बस्ने हरु एक्लै थिये तर उनिहरुको पनि साथी हरु आउने जाने गर्थे। तर ६ तल्लामा कोहि आँउदैनथे, न केटा न केटी। मेरो लागी सोचको कुरा नैं तेही थियो। म रातभरि तल आफ्नो जवानीसङ एक्लै सङर्श गर्दै बस्थे अनि ६ तल्लामा त्यो युबती एक्लै सुतिरहेकि हुन्थी। म घरि घरि आफ्नो सुगठित शरीरलाइ ऐनामा हेर्थें र कल्पिन्थे उसलाइ सधैं। म जवान रापिलो पुरुस अनि उ भर्खर फुलेर भरीभराउ भएकी युबती। हामी किन येस्तो उन्मादयुक्त रातलाइ रङीन बनाउन सक्दैन थ्यों एउटै building मा भएर पनि। कहिले काँही "dinner" को लागी निम्ता दिउँकी जस्तो लाग्थ्यो तर उ धेरै नबोल्ने खाल्की  एक्ली केटी, कसरी भनुँ भन्ने हुन्थ्यो।
अस्ति सुक्रबारको रातको कुरा हो। झरी अलि  बढि नै परेको थियो। म गित गुनगुनाउदै थिए। अकस्मात front desk को टेलिफोन बज्यो।
"Can you come upstair please?" apartment 6 ले बोलाइ। रातको ११ बजिसकेको थियो, उसको स्वरमा अलि धेरै चिन्ता जस्तो सुनिन्थ्यो।
"Yes, Madam" म भित्र उत्सुक्ताका घन्टीहरु बज्न थाले। मुटु ढुकढुक हुन थाल्यो। किन येतिखेर? के उसलाइ साथी चाहिएको हो? के  भगवानले मेरो इछ्या बुझ्नु भएको हो? कि उ मलाइ..........
सोच्दै म उसको कोठामा पुगे।
"हेर न झ्याल खोलेर सुतेकि थिए, सबै पानी भित्र पस्यो मैले कति पुँछे, तर सकिन, तिमिसङ केहि नचाहिने कपडाहरु होला यो पानी सोस्ने?"
"तिमी पिर नगर, म तिमीलाइ मद्दत गर्छु। हामी दुबैजना मिलेर पुछ्यो भने सबै पानी छिट्टै सकिन्छ।" तेसपछि हामी दुबै भएर कोठाभरी पसेको पानी पुछ्न थाल्यौं। मेरो मन उस्को मनमा के होला भन्ने सोच्दै थ्यो। उसले कालो one piece मा रातो बुट्टा भएको skirt लाएकि थी। उसको गोरो शरीरमा त्यो लुगा कस्तो सुहाएको थियो। त्यो लुगाभित्र शायद उसले केहि पनि नलगाएकी हुनु पर्छ। किन भने उसको लुगाभित्र केहि आकारहरु प्रस्ट देखिन्थे र मदहोश हुन लागेको थिएँ। हतारमा उसले उठ्नासाथ आतिएर मलाइ बोलाइ तर उसको सुत्ने लुगाको होश नभएको हुन सक्छ। मेरो कान तात्तिन थालेको थियो, उसको लुगाभित्रको उसको अङहरु सम्झिएर। उ आफ्नै धुनमा पानी पुछ्दै थी, म आफ्नो निधारमा आएको पसिना पुछ्दै थिएं।
त्यो कपडा पनि कति भाग्यमानी उसको बैशहरुलाइ मस्त छुन पाउने। 'हे भगवान, अर्को जुनीमा मलाइ तेस्तै कपडा भएर जन्माइदेउ' मनमनै भगवान पुकाँरे मैले। 'धत्, अर्को जुनीमा कपडा भएर के काम, कुरा त अहिलेको छ, अहिले नै' फेरि सम्झाएँ। मनलाइ। आजको रात यो रतिदेवीसङ सङै कटाउन पाएँ। मेरो मनमा चाहनाका लड्डुहरु फुट्न लागे..........सम्हाल्नै नसकिने गरी।
"Thank you." उसले भनी।
किन येति चाँडै सकिएको होला पानी पनि। मोरीलाइ फेरि येति छिटो किन धन्यबाद भन्नु पर्ने नि।
"welcome" भन्दै मलाइ तल जानै कर लाग्यो।
अब निद्रा कसरी आँउथ्यो। उसको सुन्दर सेता खुट्टा हरु र गोरा  नरम हातहरुले मलाइ आगो लगाइसकेको थ्यो। पानी पुछ्दा बेला बेलामा उ निहुँरिदा मैले उसको सेता तिघ्राहरु पनि हेरेको थिए। पानी पुछ्ने क्रममा उ घरी अगाडी ठोकिन्थी म सङ र म उसको खुला गलाको तल लुकिरहेको सुन्दर गोलाकार अङहरुलाइ पनि हेरिरहेको थियें। उसको curly कपालहरु बेला बेलामा अगाडी आएर मेरो सुन्दर द्रिश्यलाइ छेकि दिन्थ्यो र म सराप्थे तिनिहरुलाइ। अब म रोकिने छैन। उ एक्लै छे, अनि म येहाँ एक्लै, हामी दुबै एक अर्काको पूरक हुन सक्छौं। यो रातलाइ किन येतिकै तडपाएर बिताउने। म मान्छे हुँ चाहना र रहरहरु भएको, त्यो बेजान ढुङा त होइन नि। म भित्र पनि आगो छ उसको जवानीलाइ सल्काउने। शायद, उ तेहि चाहन्छे। तेसैले बोलाएकी हुनु पर्छ मलाइ। येसमा मेरो के दोश त?  मेरो मनले गति लिन थाल्यो, दिमाग सून्य भयो। जे पर्ला पर्ला, म फेरि जान्छु र भन्नेछु उसलाइ सबै कुरा। मेरो हालत सारै नराम्रो भैसकेको थियो।
knock knock पछि Apt. 6 को ढोका खुल्यो।
उ भारी निद्राले छोपेको आँखाले मलाइ एकटक हेरिरहेकी थी तेहा।
Please, listen. मैले साहस बटुलें। Can I request you?
"What?"उ झस्कि, उसको आँखामा निद्रा होइन, त्रास थियो।
"Please let me kiss you. On your cheek, just once please." मेरो मुखबाट अघिदेखिको सब्दहरु बेलगाम निस्क्यो।
"ढ्याङssssssss" ढोका लाग्यो।  मेरो मनभित्र पनि प्रतिध्वनि गुन्जियो। मोरी मैले के नै   माँगेको थिएँ र उ सङ। जाबो एउटा चुम्बन त्यो पनि गालामा। उसको बाउको के नै जान्थ्यो र तेति गर्न देको भए मलाइ। तेति सानो कुरामा Apartment नैं छाडेर त जानु पर्ने थिएन नि। हैन त ?