धुत् आफू बुडो भन्ने नै बिर्सिरा! केटाकेटिले नानाँथरि कुरो अरेर गर्नु गरे नारन्!

क्यार्दै हो सान्नानि? अचेल त तिमि चाइन्जो दिनदिनै देखिन्छौ त? फुर्सतै फुर्सताँ हो कि के हो? दशैँ आओ के रे, के के चहलपहल त तिम्रा तिर? हाम्राँ आउँदैनौ टिको सिको लाउन? क्यार्नु बुडेसकालाँ एउलै भैयो गाँठे दशैँमा। कत्रो खलक थो हाउँरो, मेर बास्सै ब्यान टिको लाउन सुरु अरो राति सम्म लाग्थो। तेत्रो परिवार, खलक सपै लाखापाखआ लाए बाबै! अब त एक्लो जिन्तखी न दशैँ न तिहार भओ बाबै! एक्लै जन्म्या अब हेरि परान जाने बेलाँ नि एक्लै भइयो! एस्तै रेछ क्यार यो जिन्तखि!

हरिशरणम!