पहडिया आदमी एक्टा जो उखान बोलेछ त हमिको बहुत पसंद आएछ। उ बोलेछ कि, "अगुलटवाले हानि लिएको कुत्ता जो छ, वो बिजली चम्किन्दा तर्सिलिन्छ"।

हमि पत्लुङ् जो लगान्छ, त हर बार बैल्ट के साथ लगान्छ। हँ? हमि एक बार मदनवा भैया से बाजार गिए थ्यो। वो सला दहेजमा आएको सिल्कको पत्लुङ् लगाके। बैल्ट नलाम्ने बात थिएन, हुजुर! मदनवा भैया हँसेको हँसेई करेछ, रास्ता भरि। हमि सोंचेछु कि, जोक सोक केहि बोले छुईन, आस पास हँस्नेको बात भि देखे छुईन, त मदनवा किन जबरदस्त हँसिलिन्छ? हँ! त हमिले सोधिलियो कि बात के रहेछ।

उ बोल्छ, "पुनटे दाजु, हुजुरको सिल्कको पत्लुङ् जो छ, कुनै पनि बखत गिर्छ बाजारमा दुनियाँके सामु। अन्दर में जाङ्गिया त लावनु भा'छ, होईन?"

तबियत खाराब सला वो बात सम्झि लिएर, जो सुतनेको टेममा।

गुट नईट, हँ!