लोल! याट सबैजना! कुरो सुरु भएपछि त कहाँ कहाँ सम्म पुग्ने रहेछ! कुन बोका कत्ति गनाउने सम्म पुगेछ! हा हा हा!! कत्ति हाँस्नु हौ! मरेँ हाँसेर सर्कियो कफिपनि! (साँच्चिकै सर्कियो!) राहुलदाईले मलाई बाङो नै छ भनेर प्रुफ गराएर छोड्ने बिचार गर्नुभयो कि कसो? हत्तेरी! यो सोझो भाईलाई! बिचरा म! "--एउटै बाटोमा दुइटा बोका त कसरि मिलेर हिँड्थे र--" लोल जिम्माल बा! चना दाईको पिडा तपाईलाई कसरी थाहा भो नि फेरि? लोल! उफ्री म्यारथनमा भाग नलिइकनै फर्स्ट हुने रे! रिट्ठे लोल! अब यो स-प्रसङ हसाई चाँहि कस्तो हो फेरि? हा हा हा! नसकिने भो प्रभु! चित्रे! "--अहिले त राम्री केटीहरूलाइ सीधै हेर्छु नि, अनि मुसुक्क हाँस्छु!--" रे! त्यहि भएर हाम्री ठुलीले जहिले नि "चित्रे सार्है राम्रो मान्छे सधै मुसुक्क हाँसिरहन्छ" भन्थिन्। कुरो त्यस्तो पो हो? सान्नानी, ओहो! छुर्पीको दाल नि बन्ने रहेछ?