गोतामे दाइ को कथा पढें र बुझें। जिन्दगी लेख्नु भा छ, कथा होइन। आर्याच्यानलाई ठुल्दाईको धेरै धेरै प्यार र अशिर्वाद छ। अनि गोतामे गुरुलाई आरिगातो। नमे को आशु कबिताले मेरो सबिताको नै छुट्टी भयो। अब म के लेखुँ, मध्यरातमा? कर्णको रथ झैं जिन्दगीको अप्ठेरो ठाउँमा आएर अड्केको छु। भोली लेखुलाँ भन्दै यो अल्छि शिरोमणी बिदा माग्दछ। तारेमाम्।