लौ एकोटा गजल को टुक्रा सजल भएछ। ( शिरिष गुरु ले मार्ला फेरि) पुज्दै गर्दा ढुंगा पनि देउतै हुंदो रैछ, बुझ्दै जांदा दुइ मुटु एउटै हुंदो रैछ।