मुया त बहाना मत्र नि, दुर्गी माता! आफ्नो सालीऽट पन्छ्याउनलै जसो तसो खोजेर ल्याईदेको! पल्ला गाम तिर झलक्क देका परेछन् भउते, मिलिक्कै बिलायो, एउछिनाँ आईपुग्छन् यतै। मेरो खैरियत छैन अब। म त भागें!