जे राम जि कि।

त सिट्मोल उट्मोलके पैकेट लिएर पुनटे दाजु टकला सिरमा खुजलि कर्दै जानुभयो। हमि पहलवान छाप खेनि हाथमा मल्दै सोचिलिन थालेँ। सला चोतारि गावँमे फस्ट टेम जो छ गावँलेको सेवा कर्नेको मोका मिलेछ। लोगके सेवा नभए नि सला भैँस तो चोतारि गावँकै हो। हँ? सला दु-चार पेनकिलरले सला भैँस जागिहाल्छ भने त नाम जो छ गावँमा यहि मदनवाकै भइहाल्छ। त हामि उहाँ से हिँडेर सिधे धोबिनि बाईके यहा गयो।

उहाँ गएर मेले देख्यो कि सला भैँस त खडे खडे डकार मारिलिएछ, भैँस बिमार उमार केहि
छैन, उ जो छ करन्टलागेर कुछ देरको लागि बेहोश भैलिएको रहेछ। हमि पनि जब् सोलह बरस को थियो त हम्र देहातके गावँमे सकुलमे पढ्ने बनवारिलालके छुट्कि छोरिको पहलि बार देखेथ्यो त सला करन्ट लागिहालेको थियो। सला सब के करन्टवा उस्ते हो कुछ देरमा गैहाल्छ।:)

त हामि गयो। भितर गना वना बजेको लोगहरु ले सोर गरेको सुनिरहेको थिएँ। भितर जानेको मन करिरहेको थियो। सोचेँ सला अभि अभि गावँमे आएको मदनवा मुजरामे आयो भनेर सबले बहुत गाल कर्छ भनेर वापस जानलाई मुड्यो। वापस गेराखेको थिएँ त घरके पिछवाडे से कुछ आवाज सुने। धिरे से झाडिके पिछाडि बसेर देखेको त उहाँ पुनटे दाजुको सालि,
भउते भैया और निसान्त जि थियो। भउते भैया र निसान्त जि गन्जा चरस तानिरहुनुभएको थियो और पुनटे दाईको सालि पनि पुरे के पुरे गन्जाको नसामा थियो। दुइ जने मिलेर खुवाइहाल्नु भएछ गन्जा जुरलिवालाई! त बोलेको सुने हमिले।
भउते भैया भन्दैहुनहुनथ्यो कि " क्यार्ने निस ब्रो अब पुन्टे दाईले थाहा पाउनुभयो भने त मलाई त यहि जुरेलिको आमाले ढुङ्गामा धोति पछारेको जस्तो पछार्छिन, पुन्टे बुडाले त झन मेरो लङ्गौटि नि छाड्दैनन, क्यार्नि होला?"
त मातेको गबरु जवानहरुको छेवमा बस्न खतरनाक हुन्छ भनेर हामि हलेथपोस्ट वापस गयो। वापस जाँने टाइमामा हमिले सुनेको निसान्त जि भन्दै हुनुहुन्थ्यो " सोम मेरो गिदिमा हरामि आइदियाले इन्ट्र्यान्स हानेको छ सोम, ब्रो चिन्ता नगर" :)