बेला न कुबेला धन्तेवाद् भुनेर का'ट् हुन्च । अब आर्कोपालि दिम्ला नि एक्कैपल्ट धेरै भन्या भेनि हुन्त्यो । बेला न् कुबेला धन्देवात् क्यारेर राख्नु मुइले। कोलाइ देखाम्नु मोइले ट्याम् मा धन्देवाद् नदेकोले लु जिम्माल बा कान समातेर उठ् बस अर्नु पर्यो । त्यो नि हरि भान्जाको अगाडि लौ जi