यो नेवारी गजल मैले http://www.nepalnews.com.np/contents/2006/newariweekly/tasapaw/dec/dec08/page2.php#4 भेटेको थिएं र अनौपचारिक उल्था गरि दिएं ! अर्थान्तरनको निम्ति माफ गर्नु होला ! गजल रासा थ:गु हे बाखं कनाच्वना मेगु ज्या मदु थें! थम्हं थ:त लनाच्वना मेगु ज्या मदु थें ! उकेथुके जुयाच्वनी थौं लिमला: मनुतय दुबातय् आतां दनाच्वना मेगु ज्या मदु थें ! न्ह्याथाय् हुं न्हिला न्हिला छन्त छुं धायेमखु जिं झ्वाजुगू स्वां थे गनाच्वना मेगु ज्या मदु थें ! तत:मत: क्यं न्यासिवंसा गुलि जक मनु या:कचआ हुलय् तनाच्वना मेगु ज्या मदु थें ! सुत धाये भिंम्ह धका धात्थें धाये थाकु ल्वहंयात हे हनाच्वना मेगु ज्या मदु थें ! गजल रासा आफ्नै कथा भनि रहें अरु केहि कामै नभए जस्तो ! आफुलाई जोखी रहें अरु केहि कामै नभए जस्तो ! यताउता हिडि रहेछन् मान्छेहरु फूर्सद छैन कसैको दोबाटोमा उभी रहें अरु केहि कामै नभए जस्तो! हांसी हांसी जतासुकै जाउ केहि भन्दिन म त फूल जस्तो सुकी रहें अरु केहि कामै नभए जस्तो ! हिड्दा पाईला अल्झिन्छन् कति मात्र मान्छेहरु एक्लै हूलमा हराई रहें अरु केहि कामै नभए जस्तो ! कसलाई असल भनुं सांच्चै भन्न गारो रहेछ ढुङ्गाहरु उनी रहें अरु केहि कामै नभए जस्तो !