ओइ नमे कति फतफत गरेर बसेको यो रातिबिख, गाउँ का सोझा साझा गाउँले लाई भुलाएर । कताइ रौसी त खाछैनस्? लु हे हाँसो गरेको मेरो त सुत्ने बेला भो, ल म गए ।