खत्तम्! ---------- "भोलि त सबै जना बुढानिलकन्ठ नारन्थान् जानि -- कात्तिकको खै के पुजा गर्नि रे फुपुहरुले त्याँ --- पुजा सुजा सकिएसि पिक्निक् गर्नि भन्या छ त्यतै---मिल्दैन भोलि -" बाङ्गेले भोलि रमाइलो गर्नि भन्या प्रस्ताब् प्रति टिप्पणि गर्दै मैले भने। बाङ्ग्या रमाइलो भन्या उस्ले बाउको गाँठ् रक्सि चुरोस् चोरेर ल्याउथ्यो अनि त्यस्को हाम्ले सदुपयोग गर्दिन्थिम् त्यै हो। बाङ्गे चकित् भो। उस्ले रमाइलो गर्न राख्या प्रस्ताब् हम्मेसि अस्विकार हुन्नथ्यो। मैले नि यत्तिकै उस्को निम्तोलाइ लात् हान्या हैन कारण थ्यो। म नि आम् -- पूजामा?---उहिँ लिएर जाम्ला नि त हाम्रो सप्प्लाइ? बाङ्ग्या आँखा चम्के। "काँ आउनि? फुपुहरुले लाको पुजा हाम्ले हो र? फेरि पुजामा कताको जाँड् रक्सि चुरोट् बोकेर जानि---उसै त आफन्त दुश्मन् भैराछन् ---झन् त्यै माथि जाड् रक्सि बोकेर गयेसि जात्रा गर्दैनन्" भन्दै मैले प्रतिकारले कुल्चिन खोजेँ। "को आफ्न्त दुश्मन् भा भन्या?" बाङ्गेले सोध्यो।। को अब? सबै नि --- "दीप् बिग्र्यो--- सङ्गत् राम्रो भएन"---भन्या सुन्दा सुन्दा झर्कै लागि सक्यो अब त - अस्ति त्यै तँ सङ त्याँ नक्सालको एभरेस्ट् मोमो लाइ स्टार् बियर्ले पखालेर आ बेलाँ हजुरामाले त "यो बज्ज्याले त गति छाड्न लायो" भनेर खत्तम् - आफुलाइ झम् झम् पनि भैरा है घराँ अरु मान्छे नि आ रे छन् बोरै भो नि हजुराँ कराइदेर--- "ह्या मलाइ लैजा न पूजामा" बाङ्गेले रहर् पोख्यो --- उस्लाइ म बिग्र्या के मतलब्? बरु एक् हिसाबले राम्रै लाग्यो होला --- बिग्र्या बिल्ला लाउनि उ मात्रै होइन टोलाँ भनेर। "मिल्दैन---किच् किच् नगर्न---" बाङ्ग्या रहर् मैले उठाइन। बाङ्गेले घुरेर हेर्यो। केइ भनेन। अनि अलि ठुलो स्वरले सोध्यो "के खान जानि त्याँ पूजा मा? साबुदाना खिर्? " त्यसरि हेपेर साबुदाना खिर् भन्या मलाइ मन् परेन --- "के को साबुदाना खिर् --- चामालकै खिर् नि --- पुरि रोटि तर्कारि दुनिया थरि हुन्छ नि ---- माछा मासु पो हुन्न -" एक् छिनको असजिलो मौनता पछि मैले थपेँ -"ब्यानै फुपुका जानि अनि त्या मिनिबस् रिजर्ब् गर्या छ रे अनि मिनिबसमा जानि हो -" तिमेर्को मिनिबस् पन्चट् भै हालोस् -सराप्दै बाङ्गे घर् जान्छु भनेर हिन्यो। बाङ्गे मेरो सब् भन्दा नजिकको साथि। कता कता बाट मामाघर् तिरको नाता पनि पर्नि। तर मेरो बाध्यता थ्यो भोलि उस्लाइ म सङ्ग लान नमिल्ने। फुपुहरुलाइ उस्ले नचिन्या त हैन ---in fact मेरो फुपुकि छोरि सुनिता लाइ त्यो बाङ्ग्या अनुहार् देख्यो कि हाँस् उठ्थ्यो किन हो--- मैले बाङ्गेलाइ नारान्थान् जानि पनि भन्न नहुनि - अन्तै जानि भन्नु पर्ने -कस्तो! बाङ्ग्या के ठेगान्? आइपुग्यो भने? बर्बादै हुन्छ नि--- मन् झन्नै चिप्लेर पछारियो-तेइ सम्हाले र मात्रै -तर मुस्किल् ले। सुनिताकि, मेरि फुपुकि छोरि के त, एउटि साथि थि स्वेता। नाम् मात्रै लेख्दा नि ज्यान् हलुम् हुन्छ, हरे! जे होस् --- मलाइ त अब उहि हो जो केटि नि राम्री लाग्ने त्यतिबेला झन् त्यो स्वेता त धुन्धानै थि। मैले साम् दाम् दन्ड भेद् सप्पै लार सुनितालाइ जसरि भे नि स्वेतालाइ पुजामा ल्याउन मनाको थिए। आजै मात्रै पक्का भा थ्यो स्वेता नि आउने भैरे भनेर। अब त्यस्ताँ बाङ्गेलाइ लान हुन्थ्यो? राम् राम् राम् --- खत्तम् गरि हाल्थ्यो नि बाङ्गे ले। नचिन्या हो र? आफुलाइ निदाउनै गार्हो भो त्यो राति-दुइ तिरको चेपमा परेर ---एका तिर बाट स्वेतालाइ भेट्ने के के भन्ने के के गर्नि भन्ने अर्को तिर बाट बाङ्गे आउला र सप्पै भाँडदेला भन्ने चेपमा छट्पटि रहे - के गर्नि मनको ताप् पनि आगो झै हुदो रे छ - पोल्नि। ब्यानै माराजगन्ज् फुपुका (त्यै शिवपुरि स्कूल् नजिकै) पुगियो। हामि पुग्दा त उनिहरु कुन् बेला देखि उठेर तयार् भैसक्या रे छन् - उहिँ पुगेर पकाउनि खानेकुरा भन्या सुन्या थे ---फेरि के के हो पकाइ सक्या नि देखिँ --- रात् भर् तेइ पकारै बसेछन् कि कुन्नि --- त्यो कात्तिकको पुजा बर्सेनि गर्थे उनिहरु त्या नारान्थान्मा। स्वेता सङ्ग नि भ्वाक्कै देखा देख् भो --- मनमा खुसिको चिल् आक्कासियो। मिनिबसमा नि "स्वेता सङ्गै बस्न पाइयोस् जये नारन्" त भन्या हो तर फुपाजु सङ्ग परियो --- बाटो भरि पढाइको कुरा गरेर दिक्कै पारे। स्वेता सङ्ग त आखा जुधाउन सम्म मुस्किल् पर्यो - के गर्नि उ र म एउटै सिटाँ परिम् तर बिचाँ अरुहरु बसे --- लुगा निचोर्या जसरि निचोरियो मन् रहर् चुहाउँदै। पुजा आज के के भो नारान्थानमा राम्रो था छैन आफुलाइ जस्को दर्शन् गर्नु थ्यो उस्को त ब्यानै गरियो मौका दिए पुजा अर्चना गर्न नि तयार् थिएँ। स्वेता सुनिता सङ्ग अनि म चै यसो उसो गर्यो तिनिहरु सङ्गै हुन्थेँ - के गर्नि इच्छाको बन्दि भए पछि? ऐले सम्म यसो दुइ चार् कुरा भए होलान् स्वेता सङ्ग तर खास्सै तुरुप् हानेर कुरा गर्ने मौका मिल्या थिएन --- कैले के आइलाग्नि कैले को आइलग्नि ले गरेर मौका बिच्काउथे - रिस् पनि नउठ्या हैन तर उठेर केइ न केइ ---