दादा, भाले, नेपाली ठिटोज्यु हरु जदौ अनि धन्यवाद ॥ कविता मन पराइदिनुभएकोमा । आज यसो सोचेको की हाम्रा महाराजहरु ऐले के गर्दै होलान भनेर, अनि यो कविता फुर्यो तेसैलाई टाँसेको छु ॥ पिता-पुत्र सम्वाद ॥ अग्ला अग्ला साँधका खोपी-भित्र सिंची घाँटी ह्विस्किले पत्र-पत्र आँखा राता, ओठ-तालू सुकाई काने-खुसी पुत्र-पिताको हाई ! रैती सारा आज जागेको हेर फुट्यो बोली पिताको मन् ‌अधीर थाम्नै गार्‍हो आज भो यो मलाई गद्दी घाँडो दाइको रैछ हाई ! ब्यर्थै नाना पर्व-काण्डै रचेर सीधा-सादा भारदारै सकेर हाँक्ने स्वप्ना देश यो राज गर्दै तिम्रो मेरो तुरियो आज चट्टै ! इच्छा सारा लोकको स्वामी बन्ने- लुट्दै फेरी देश यो मोज गर्ने- वैल्यो । हाई !! फुल्नु भन्दा अगाडी ॥ जन्ता जाग्दा चेतना दिप्‍त बाली ॥ आँधी आयो एक ठूलो बिशाल चिथ्रा पार्‍यो आज सम्पूर्ण जाल बुन्थ्यौं हामी एक भै आफ्ना निम्ति गम्थ्यौं ब्यर्थै बिष्णुको रूप सम्झी ॥ भैगो धेरै गर्नु के लौ बिलौना ? जन्तालाई ब्यर्थ सम्झ्यौं खेलौना सोचेनौं पैले कठै किन यस्तो ? नास्सिंने बेला भयो बुद्धि उल्टो !!