अज किन सब जना सान्त, सबैको धागो सकियो कि कसो।।। ल ठिक छ यो सानो धागो। पुकार पुकारहो यो एक गरिबको धन्को गरिब् भनुम् कि मन्को कथा हो यो उस्को एक् बिबस्ता को। जिबनमा एक् मिर्गत्रीस्नाले छाएको छ पैताला तेतैतिर लम्किने खोज्दछ लम्किने पैलाहरु बिचैमाअड्किने भान हुन्छ।। आधिहुरि आयो गडेङ् गुडुङ् आयो भयेको घर पनि उहि आधिहुरिले बगायेर लग्यो। अब छैन कुनै गास नत बस्नको लागि बास नैत लगौनको लगि कपास।। आज एक्लो भयेर हिडेकोछ दुख र पिडालाइ गुन्टा भित्र लुकायेर आफ्नो उज्यालो दिनहरुलाइ पर्खिरहै छ हातमा एक पानस्को दियो बोकेर। आज यस्तो अबस्था आइरहेछ दिन्को उज्यालो र रातको अध्यारो छुट्याउन गाह्रो भैरहये छ। उज्यालोको प्रतिछ्यालाइ आधार मनेर आखा भरि सितका थोपा लियेर हिडिरहेछ त्रासले भरिएको सपनालाइ बिपनामा लीएर।।