बितेका याद् धायीन्थ्यो अस्कल् बिहानि को मिर्मिरेमा, एक् परि लाई देखिन्थ्यो अर्को बार्दलि को किनारमा। घरमा जन्छु देक्छु उहि परि लाइ सपनिमा लाग्छ उनि सधै मेरो मनको छहारिमा । उस् परिको नत मलाइ नाम्नै थाहा छ नत मलाइ घरनै थहा छ तै पनि मलाइ उन्को छाया मेरो नज्दिकै लागिरहेछ उहि सम्झना र कल्पनाले अज मलाइ सरैनै सताईरहेछ। पैलो बर्श बाट दोस्रो बर्स पनि लाग्छ खलि उहि परि को सम्झनाले सताउछ येसो हेर्दा हेर्दै परिछ्या पनि औन लगेछ परिछया को सङ्सङै उहि याद्ले सतौछ। सोचेको थ्ये उनिसङै केहि भन्छु भनेर सोचेको थ्ये उनि सङ दुइचार् बात्चित् गर्छु भनेर तर उनि हरायेर गयीन् ऐकै हवा को झोक्का भयेर मलाइ खालि एक् झलक् को याद् दियेर । येस्लाइ कर्मको लेखा भनुम्कि बिधिको बिडम्बना सधैइ औछ उनै को सम्झना आज उनि होलिन् कतै एक् नौलो सन्सार्मा उनि जता भये पनि उन्लाइ मेरो मङल्मये सुभ-कमन।