गुरुङ्गजी, राम्रो छ अरु पनि लेख्दै जानोस :) ल मलाइ आजकल टाँसिरहन मन लाग्छ लेखेको कुराहरु, त्यसै क्रममा एउटा अर्को- ऊफ!! जब तिमी, सुस्तरी मेरो यादमा आउँछौ, सुकेका मेरा आँखामा मुल फुट्छन्। र मेरो अगाडि भएको रक्सिको गिलाँसमा, म त्यसलाई भर्न खोज्छु! अचानक झस्किन्छु, कतै यसले मेरो नशा त बिगार्दैन? अनि बग्न दिन्छु त्यसलाई त्यसको आफ्नै बहावमा। जति मेरो आँशु बग्छ, म त्यति रक्सि म भित्र हाल्छु। र जति रक्सि म भित्र हाल्छु, त्यति मेरो आँशु बग्छ!! यसरि कयौँ रात म बिताउँछु, केहि बगाउँदै, केहि पिउँदै! किन तिमी अझै आउँछौ मेरो यादमा? ऊफ!, कति भन्नु तिमीलाई जिन्दगी र याद फरक हुन्!!