जिम्माल, कान्छी वर्तमानको प्रतीक हो। वर्तमान "बैँशालु र कामुक" (नया सम्भावनायुक्त) छ र दौरा सुरुवाल कोट यस्लाई पनि कब्जामा राखेर धोका दिन चाहन्छ। तर कान्छीको बैँश अगाडि दौरा सुरुवाल कोटका सम्पूर्ण अहंहरु चूर चूर हुन्छन र ऊसँग मूर्दा भएर लम्पसारिनु बाहेकको बिकल्प छैन। कान्छी नया मान्छेको लागि हो, दौरा सुरुवाल कोटका लगि होइन। यस्तै भाव राखेर लेख्न खोजेको थिएँ, कत्तिको सफल भएँ थाहा छैन। जिम्मालको नया कविता छैन? अचेल माष्टर्नी नानी कता लाग्नुभएछ? कतै पनि देखिनु हुन्न।