Posted by: tarun tapaswi February 9, 2006
Login in to Rate this Post:
0
?
यो झिनो सासको यात्रामा,
यसले मलाई क्षण क्षण मार्दै छ।
तर पनि हरेक साँझ म ब्यूँतन्छु
र फेरि भोलि मर्ने जोहो गर्छु!!!
सारै राम्रो छ है कविता ।
बिर्खे दाई तपाईंले त पुराना कुरा सम्झौनु भो ।
आतितका कुरा खेल्न थले मनमा
ती रात फेरी सलबलाए सम्झनामा
आगो एउटा छ यो दिलमा
कसैले दिएको उपहार मायामा
साँझको बतास थपी उर्जा आगोमा
जब परिनत हुन्छ त्यो ज्वालामा
तिर्खाएको यो मन आन्धेरी रातमा
डूब्न पाएहुन्थ्यो भन्छ बिजुली पानीमा