ठुलो ईच्छा हुँदा हुँदै पनि अन्तु डाँडा पुग्न पाईएन जिम्माल। फिक्कलको त कुरै नगरौं न यार! अहिल्यै उडेर जाम् जस्तो लाग्छ। मसंग प्रशस्त पैसा भएको भए बीस तीस डोका किताब बोकेर जान्थें फिक्कलको कुनै कुनामा र जिन्दगी त्यतै बिताईदिन्थें! (सपना क्या!)