बिर्खे जिम्मालको दामी जाँदैछ। निकै भावुक र मार्मिक छन्।अरु पनि जाओस्। सुरेन्द्रजीले पनि सुन्दर गाऊँ थप्नु भएकोमा धन्यवाद। सुरेन्द्रजी, कविता छापिदिने तत्परताका लागि लागि धन्यवाद। अबश्य पनि पठाऊँछु चाँडैनै। ***************************************************** मेरो तर्फबाट आज यो एउटा सानो गाऊँ, जहाँ म विपनामा एक पटक र सपनामा धेरै पटक पुगेको छु। यो उद्यान (सिद्धेश्वर महादेव) एउटा छ्याङ्ग उघ्रेको आँगन-आकाशतिर धर्तीमाता ब्यस्त छिन जहाँ कूचो लगाऊँदै आफ्नो निश्वासले हरपल, टाढा टाढाबाट- प्रियजनको आशिषझैँ आएको मधूर बतास मेरो मुटुसम्मै पुग्छ र अचानक आफ्नै लाग्छन् मलाई यो गोधूलीमा घर फर्किरहेका सबै गोठालाहरु, नजिकैबाट आऊँछ भजनको स्वर- एउटा उत्ताल तरंग ऊठिदिन्छ पोखरीको पानीमा लहर उक्लन्छ यो आँगनमा र फैलन्छ पृथ्वीभरि (अनि म आफू स्वर्गमा भएकोमा गर्व गर्छु!) यो सुनौलो साँझमा सिद्घेश्वरको यो उद्यान- सपनाहरु भरेर कोमल हातहरुले बनेको बुट्टे रुमाल जस्तो छ जहाँ मेरा भावनाहरु पूर्णाकार हुन्छन् ।