Posted by: shirish October 10, 2005
Login in to Rate this Post:
0
?
Thank You Vintage Point for bringup hajarou Khawaishen
I translated this long time back but hesitated to post for some of the shers were too dificult and I did not feel good to differ from the original. However, ervryindividual has different interpretation. This is not exactly what I wanted.
Here is my try:
हजारौं ईच्छा हरु नै त्यस्ता, हर एकमा ज्यानै जाने
जति धेरै आकांक्षा साकार भए पनि कमी नै रहे !
किन डराउछौ, मेरो हत्यारा के रहन्छ तिम्रो घाँटिमा ?
आँखा भिजाउने रगत जिन्दगी भर अबिरल निक्ले !
सुन्दै आएको छु स्बर्गबाट आदम निकालिएको कुरा
म चाहि खुबै बेईज्जत भएर तिम्रो गल्लीबाट फर्कें !
भ्रम खुलोस् तिम्रो क्रुरताको, ढिलै तर खुलस्त होस्
अलङ्कार श्रीपेचको केबल घुम्रिएका कपाल थिए !
यदि कसैले उन्लाई पत्र लेख्छ भने मलाई लेखावोस्
बिहान हुनासाथ कानमा कलम राखेर म आए !
मायामा केहि फरक रहन्न, वाँच्नु र मर्नुको अबस्थामा
जुन जुन अधर्मी मरे, उनीहरुलाई हेरेर बाँची हेरे !
भगबानलाई छेक्न पर्दा कहिले नउठाउनु है पूजारी
कहि यो नहोस् कि यहा पनि त्यहि दानब साथी रहे !
जो सित भरोसा थियो कमजोर बिरुद्द अन्याय नहुनेको
त्यो म भन्दा पनि बढि क्रुर तर्बारले घाईते थिए !
कहां भट्टीको ढोका ? गालीब, कहां मन्दिरका भट्ट ?
तर यति थाहा छ कि, जहा गए? नि म गएं !
The original
हजारो ख्वायसें ऐसी के हर ख्वाईश पे दम निकले !
बहुत निक्ले मेरे अरमान लेकिन फिर भी कम निकले !
डरे क्यों मेरे कातिल क्या रहेगा उस्के गर्दन पर
वो खून जो चश्म-ऐ-तर से उम्र भर यूं दम-बा-दम निकले !
निकलना खुल्द से आदम का सुन्ते आये हे लेकिन
बहुत बे-आबरु होकर तेरे कूच से हम निकले !
भ्रम खुल जाये जालीम तेरे कामत कि दराजाका
आगर ईस तुर्रा-ए-पुर पेच-ओ-खाम का पेच-वो-खाम निकले !
हुई जिन्से तभक्कु खस्तगी के दाद पाने कि
बो हमसे भी ज्यादा खास्ता-ऐ-तेग-सितम निकले
मगर लिखे कोहि उस्को खत तो हमसे लिखबाये
हुई सुबह ओर घर हे कान पर रखकर कलम निकले !
मुहब्बत मे नही हे फरक जिने ओर मर्नेका
उसीको देखकर जिते हे जिस काफिर पर दम निकले !
खुदा के बासते पर्दा ना कभि से उठा जालीम
कहि ऐसि ना हो यहा वोहि काफिर सनम निकले !
जरा कर जोड सिने पर कि तीर-ऐ-परसितम निकले
जो वो निकले तो दिल निकले, जो दिल निकले तो दम निकले !
कहा मेहखाने का दरवाजा गालिब ओर कहा वाइज
पर ईतना जानता हे कल वो जाते थे कि हम निकले !