ए भौते, मईले त हईन के तेस्ता कुरा अरेको त। मैले त गाम्लेले अरेको कुरो पत्याम कि नपत्याम भन्दै छु झन ।उल्टा मै माथि फरेब लाम्नी फेरि। क्यारम, हे परभु । अब मिल किन्न जाँदा नि जमुनि, घाँस जाँदा नि जमुनि, जे गर्दा नि जमुनि आफूसितै राख्नुहुन्छ, देख्नीले के के कुरा अरिसके, अनि लास्टाँ मलाई भिराम्नी सुर छ कि क्या हो? अझ नपुगेर फूलमुतिसित पुनि पिरिन्याउँटे भन्दै हुनुहुन्थ्यो। हईन के उल्का लागे हे शिब - शंकर शंभो, गामका आईमाई देख्नै नहुनी भओ भौतेले । लगेर सुँवार्दिन सद्न पुनि नमिल्नी, मुन्छेका छाम्डालाई त कसले सद्नी सुवाँरीदेको होला र ? अनि उता नमेले सुद्ध भड्काम्छन लाली भेटियो भनेर। हो त नि, के के नचाईनि काम अर्न खोजेको रईछ फिलिम हल भित्रै, फूलमुतिको पाला घुस्सा परेर जमाएर कसेर बाउसिङ (boxing punch) लाईदिईछ तेस्का मुखाँ, तेही भएर लाली देखिएको हो नि। तेस्तो बुद्धि जो नभाको घाँस खानी त हैन नि म पुनि, घाँसै खाए पुनि परभु शिब शंकरको बुटी चाईनी जो सुकाएर, प्रसादी लाएर, धुवाँरेर मत्रै खानी मुन्छे हुम, जता पाच्छे कुरा अर्चन गाँठे। नसकिनी जो भओ। Keep rolling...