कस्ता कस्ता कथा आइसके बजारमा आफ्नो कथा चैं के के भन्या जस्तो । थयहि पनि शुरु गरे पछि त म सिध्दाई हाल्छु नि , ल पस्कदै छु भाग ४ **********************श्री गणेशाय नम: श्री सरस्वत्यै नम: ********************** प्राबिधिक गडबडिलाइ ध्यानमा राखेर भाग ३ को अंशपनि समेटेको छु । पोखरामा ४ बजे पछि जहिले पनि पानि पर्ने छाँट हुन्थ्यो । त्यसदिन पनि फर्किदा अलि-अलि पानि परिरहेको थ्यो । बाटोमा हाम्रो ट्याक्सी नराम्रोसँग भिरबाट खस्यो, ड्राईभरको ध्यान बाटोमा नभई पछिल्लो सिटमा थियो , हुन त हाम्रो पनि गल्ति थियो क्यारे हामि एक-अर्कासँग धेरै टास्सिएर बसेका थियौ र शायद प्रेमालापमा मग्न पनि । भिर त्यस्तो खतरा नभए पनि ट्याक्सी ढुङ्गामा अल्झेर बल्ड्याङ खान थाल्यो । ड्राईभर ढोकातिर पुग्न कोशिश गर्दैथ्यो । सरु रुन कराउन थालि म उस्लाई आलिङ्गनमा बाँधेर सम्हाल्न खोज्दै थिए, सकभर छेक्न खोज्दै थिए, बचाउन खोज्दै थिए आफ्नो प्रियसिलाई । ट्याक्सीले अर्को एउटा ठुलो बल्ड्याङ खायो । त्यसपछि के भयो मलाई केहि थाहा भएन । भाग ४ मलाई जब होस आयो मेरो आँखामा पट्टि थिए । मेरो खुट्टा नराम्ररी दुखिरहेको थियो । म काठमाण्डौ शिक्षण अस्पतालको एउटा बेडमा रहेछु, कति दिन पछि बल्ल थाहा भो । हप्तादिन पछि मेरो आँखाको पट्टि फेर्ने बेलामा मैले सुने , अब त केहि आस छ । उस्को आँखा धेरै clear भै सक्या हुनु पर्छ , र vision पनि हुनु पर्ने हो । म झसँग भए, के यो मेरोबारेमा कुरा भइरहेछ ? होइन होला म सम्हालिए, मनमा अनेक तर्कनाहरु खेल्न थाले सरु को यादले म झसङ्ग भएँ उस्लाइ के भयो होला ? उ कहाँ छे ? म चिच्यायें रोएँ र सोधे " सरू कहाँ छ ? " त्यहाँ कसैले भन्यो " डक्टर, patient ले केहि बोल्न खोज्दै छ, बोलि त बुझिदैन ! " मैले फेरि सोधे " सरु कहाँ छ भन्या ? " "के भन्या हो केहि बुझिदैन मात्र बर्बराई रहेछ " म विवश भएँ मेरो बोलि कसैले बुझ्दैनन् मेरी सरु कहाँ छे । म रुन थाले । " डक्टर, patient को आँखा त धेरै भीजेको छ, cotton swab पनि जम्मै भिजेको छ ।" प्रत्युत्तरमा "खै मलाई हेर्न दिनुस् त नर्स, तँपाईहरूले पनि यहाँ यसरी भिड गर्दिनु भएन, अलि हावा आउन दिनुस् न।" म रोई रहें तर मेरो रोदन सुन्ने कोहि भएन । मैले सोधिंरहे तर मेरो प्रश्न मेरो ओठको कपकपाहटमा मात्रै सिमित रह्यो । एकछिन पछि कोठा सुन्य भयो, म बिस्तारै निदाँए । क्रमश: