आको येतिका वर्ष भयो २ ४ ओटा कुरामा आफुलाई समायोजन गर्न नसकेर म ज्यादै चिन्तित छु । मूजि चिन्तित मात्र के भन्नु एक किसिमले " जीना-हराम " नै भाको छ । फेरी मूजि अरुका नजरमा मेरा समस्या खासै ठुला देखिदैनन तर आफुलाइ ज्यादै पिरोल्ने खालका छ । आज मूजि सबभन्दा ठुलो समस्याको हल्का बिभेचना गर्छु ।

समस्या न १
-मलाई ट्वाइलेट पेपरले चित्त बुझ्दैन : माँ कसम मलाई ट्वाइलेट पेपरले मात्र पुछेर चित्त बुझ्दैन , मूजि पैले आधा रोल पेपरले पुछेर तेस्पछि चिसो पानिले मिची मिची राम्रो संग सफा गरेर फेरी पेपरले dry गरि पछि मात्र आत्मारति हुन्छ । आफ्नो मूजि घराँ, आफ्नो कमफोर्ट जोनमा त मूजि जे गरे नि भयो तर आफु पर्यो मूजि काम काजी मान्छे एदा कदा आपतकालीन आवस्थामा अफिसको ट्वीलेट प्रयोग गर्नु पर्छ, त्यो मूजि बेला मरी तुल्ये हुन्छ, मूजि आदा रोलले पुछ्दा नि के अड्क्या के अड्क्या जस्तो सिक सिको भै राख्ने हुन्छ । मूजि चाका गुये झिंगा भन भनाइ राख्य जस्तो अनुभब हुन्छ । घराँ गएर शाओर नलिए सम्म मूजि आत्माले सान्ति पाउदैन ।

कतै मूजि आफन्तका १ २ दिन भत्वा लाग्न गयोकि आफुलाइ मूजि कसोरी आची पुछ्ने भन्ने चिन्ताले सताउछ । हरेक चोटी हग्न जादा मूजि towel लिएर नुहाउनु जानु पर्छ, तनाबले २ दिनमा नि आची आऊन्न ।

अरु त आरु मूजि sex life मा नि एसले नकारात्मक प्रभाब परेको छ । म मूजि anal sex को कत्रो पारखी , मूजि नेपालाँ हुदा विभिन्न तरिकाले anal गरियो, कस्तो स्वोर्गिये अनुभूति हुन्थियो । यहाँ आएर मूजि सन् २०१३ ताका एउटी सुन्दरी खैरिनी लाई दनकाको पहिलो पटक, सबै राम्रो थियो , मुजी anal गर्न जाठीको चाकको प्वाल येसो खोलेको मूजि ढल नै गनायो धत् , झन्डै छादेर मरेको । त्यो दिन देखि अम्रिकामा कुनै तरुनीको चाकको प्वालतिर जाने हिम्मत गरेको छैन ।

मूजि यो विकएंड एक जना आफन्तीले भतुवा लाग्न बोलाको छ, कसोरी जाने सोचमग्न छु ।