भक्तराज आचार्य माथि सांघातिक हमलाका मुख्य योजनाकार नारायण गोपाल र गोपाल योञ्जन थिए । यी दुवै मीत थिए । हमलाको कारण सांगीति छेत्रको सिंडीकेट थियो । नारायण गोपाल त्यो बेलाका असनका डन थिए , उनमा असल गुण जम्मा एउटामात्र थियो , त्यो भनेको गयिकी र सांगीतिक छेमता । नारायण गोपाल तेसबेला गीतकार र संगीतकार लाई सिन्को जति गन्दैन थिए । धेरै गीतकारहरु नारायणगोपालले आफ्नो गीत गाइदियोस भन्ने चाहान्थे तर उनि आफुलाई मन परेको गीत मात्र गाउथे , संगीतकार लाई नसोधी संगीत परिबर्तन गरिदिन्थे , गीतकार लाई नसोधी गीतको सब्द परिवर्तन गरि दिन्थे । कसैले चुइक्क समेत बोल्न सक्दैन थियो ।

नारन गोपाल र भक्तराज अचार्येको दुस्मनी चै " जति चोट दिन्छौ देउ मायालु" भन्ने गीत बाट भएको हो। यो गीतका रचनाकार सुबाश चन्द्र ढुंगेल हुन् । उनले यो गीत पहिले नारायण गोपाल लाई गाउन अनुरोध गरे , उनले सुरुमा गाउन मानेनन् , पछि आधा गीतको सब्द नै परिवर्तन गरेर गाउछु भने । गीतको मर्म नै मरे पछि सुबाश चन्द्र ढुंगेलले त्यो गीत नारायण गोपाललाई गाउन दिएनन् । "तेरो गीत मैले नगए अरु कसैले गाउदैन " भनेर नारायण गोपालले त्यो गीतको कागज फाली दिए ।
त्यो गीत लिएर उनि प्रेमधोज कहाँ गए उनले नारायण गोपालको डरले गाउन मानेनन् , पछि भक्तराजलाई दिए उनले गाए आफ्नै संगीतमा । गीत येति सफल भयो को भक्त राजको चर्चा नारायण गोपालको जति हुन थाल्यो , तेस्पछि हजार आखा हेर्ने मेरी मायालु लाई , जहाँ छन् बुद्ध का आखा , जस्ता धेरै गीत गएर भक्तराजले नारायण गोपालको सिंडीकेट धोस्त पारी दिए । अब नारन गोपालको विकल्प अरु पनि छ भन्ने भन हुन थाल्यो ।

येही पीर लाई थाम्न नसकेर नारायण गोपाल , गोपाल योञ्जन , प्रेमधोज एंड कम्पनीले भक्तराज माथि सांघातिक आक्रमण गय्रो । भक्तराज बिरामी भए पछि उनलाई भेट्न नजाने नारायण गोपाल र गोपाल योञ्जन मात्र थिए ।