हैट माटोक्ने मुजी काम छैन माटोक्ने खायो, ईमेल रिप्लाई गर्‍यो, जूम मीटिङ, श्वासनी लाइ पनि कती चिक्नु, अरु ठिटी मरु, प्लेन्टी अफ फिश का दुई चार तरुनी सित सेक्स्टिङ गर्दै बस्यो, धादिङ कि जाँठी को तल भिज्ने गरी जिस्क्यायो -मुजी त्यसमै चित्त बुझाउनु पर्या छ.

मेरो २० वर्ष पछी बल्ल तल्ल ग्रीन कार्ड भाको ठुलोबाउ को छोरो ले भन्थ्यो "बुझिस भाइ, खाएर र चिकेर मरिन्छ भने मरियोस"

माटोक्ने कहिले काहीं जे पर्ला पर्ला जस्तो भा छ. गएर एउटी मुजी प्लेन्टी अफ फिश बाट पट्टिएकी स्कूल की टीचर लाइ नचिके सम्म माटोक्ने दिमाग ठीक ठाउँ मा आउंदैन. कोरोना लागे मुजी लागोस.

दुई हफ्ता अघि एक वर्ष देखि गरेको प्लान बल्ल पुरा भयो. म र मेरी जाँठी मिलेर एउटा पेलोटन बाइक र एउटा टोनल होम जिम किन्यौँ. मुजी दुई हफ्ता मैँ ६ पाउन्ड घटियो. जाँठी ले जिम ज्यानजाला जान दिने होइन, त्यसले गर्दा ती सब गर्न पर्‍यो. अब यसले गर्दा बिहान बिहान दौडिन पनि पाइएन. धादिङ की जाँठी लाइ त्यही बहाना ले फोन गरिन्थ्यो आजकल त्यो पनि पाइएन. होल फुडस्/ क्रोगर आदी धाउँदा मात्र फोन गरिन्छ. बिचरी मेरो बोली सुन्न नपाएर आधा मासु हुन्छे.

हेर्नुस् मित्र हरु, नेपाल मा चिक्न मिल्ने दुई प्रकार का ठिटी हरु हुन्छन (चिक्न मिल्ने मात्र, कर्तव्यपरायण पतिव्रता, व्रत लिने हरु लाइ त चिक्या चिकै हो) - एउटा माटोक्ने ज्योती मगर, सोनिका ठोक्काया जस्ता भालु हरु जो जाँठी हरु का पुतीद्वार जेन्निङ्स माथि प्यान्ट लाउँदा पनि ओपन देखिन्छ; अर्को अलि अङ्रेजी बोलेर क्लासी हुन पर्ने परमिता राज्यलक्ष्मी राणा जस्ता मान्छे कुल्चिने रन्डी हरु जसलाई द्वारीका मा लगेर डिनर ख्वाए रात भरी लाँडो चुस्न तयार हुन्छन.

खास भन्ने हो भने मैले परमिता राणा जस्ता कुरुप राणा पुत्री अहिले सम्म देख्या छैन. माटोक्ने जिउ डाल ठिकै छ, अनुहार चाँहीँ किन माटोक्ने ज्याकी च्यान् की छोरी जस्ती? माटोक्ने त्यो राणा को अनुहार हुँदै होइन. राणा हरु त ठुल्ठुला आँखा भाका गोरी मोटी मोटी हुन्छन. माटोक्ने यो त हेर्दै डान्स बार मा जन्मेकी जस्तै. मुजी त्यो जाँठी राणा हो भने म मुजी बर्नी स्यान्डर्स को भान्जा हो.

खैर वापिस चिकाइ मा जाउँ, ती माथी भनिएका त भालु नै भए, अर्को टाइप को चिक्न मिल्ने तर अलि कसरत गर्न पर्ने भनेको धादिङ की जाँठी हरु जस्ता. मुजी बिहे भा छ, आफू राम्री तर लोग्ने कुरुप, समाज को डर पनि छ, लुकी छिपी पर पुरुष सित कुरा पनि गर्छन् तर ओपनली चिक्न भने दिंदैनन्. यिनिहरु लाइ तल भिजाउने उपाय अर्कै छ. त्यो हो माया र विश्वास. सिद्धै छाडा बोले यिनी हरु बिच्किन्छन्. जाँठी को नाङो फोटो मरिगए पाइएन त्यसै भएर केही दिन नर्मल कुरा गरियो जस्तै -

- "खाना खाइस्यो?"
- "बच्चा हरु के गर्दैछन?"
- “कोरोना को बिरामी संख्या कति पुग्यो ?”
- “आज एकदम थाकेको छु”
- “श्वासनी ले किच किच गर्छे “ आदी इत्यादी

त्यस्पछी एकदम नजानिँदो किसिम ले सेक्स को कुरा ल्यायो, फर एक्ज्याम्पल -

अस्ती भर्खर जाँठी ले "हजुर आरामै होइसिन्छ? बोली किन थाकेको जस्तो छ नी" भनेर सोधी. म मुजी पापी ले मौका देखिहालेँ, "खोइ हजुर श्वासनी ले बिहान चार बजे उठाएर बेस्सरी माथि छाडेर सेक्स गरी, सारा तिघ्रा बिच एकदमै दुखेको छ, मलाई त्यस्तरी गरेको मन पर्दैन, पुरा जिउ थिचिन्छ, भनुँ भने रिसाउँछे" भनेर भनेँ.

जाँठी ले सुस्केरा हालेर बिस्तारै “आमा…..” भनेको सुनियो अनी केही क्षण चुपचाप्, जुन मैले एक्स्पेक्ट गरेको थिएँ.
"हजुर लाइ त एकचोटी मैँ त्यस्तो भयो, श्वासनीमान्छे हरु लाइ कस्तो हुन्छहोला भनिस्योस त ?" जाँठी ले जवाफ फर्काइ.

भनेपछी बुझिहाल्नु भो कुरा कतातिर मोडियो. त्यस्पछी यही बारे १० मिनेट सम्म बिस्तारै इनोसेन्ट्ली कुरा गरेपछी जाँठी को रसायो. अनी मुजी होल फुडस को बाथरूम मा गएर एउटा खतरा लाँडो को फोटो खिचेर पठाएँ. जाँठी को लोग्ने को भत्केको धरहरा जस्तो लाँडो को अगाडी आफ्नो मुजी बुर्ज खलिफा, अब कुन दिन जाँठी ले अत्ती भएर टप्लेस फोटो शेर गर्छे.

अब मुजी यो त गोर्खाली ठिटी भै, माटोक्ने लोवर मिडल क्लास का इन्डियन हरु लाइ चिक्न भने असम्भव हुन्छ. अब हेर्नुस् - म काम गर्छु फाइनान्स मा, एउटी सेल्स मा काम गर्ने च्वाँक मोटी छे प्रीती भन्ने. जाँठी को लोग्ने मुजी हेर्दा चुसेर फालेको उखु जस्तो छ. अग्लो, दुब्लो, मुजी काले, कपाल र दारी मुजी काट्न नजानेको, श्वासनी लाइ हेर्दा नोकर भन्न सुहाउने. अब यो जाँठी मेरो बडो फ्यान हो. म जोक्स आदी भनेर त्यस्लाई हसाउँछु. मेरो अन्डर का काम गर्ने एउटा मोदी भक्त इन्डियन ले पनि मेरो बारे मा अवश्य तारीफ गरेको होला. जाँठी लाइ लन्च मै सित खान पर्छ, कफी खान जाँदा मेरो अफिस मा आएर मलाई तानेर लान्छे, मलाई विश्वास छ मेरो बारे मा सोच्दा त्यस्को अवश्य भिज्छ, तर आफ्नो पनि मुजी इगो छ, अरु बेला त खुट्टा ढोगेर भए पनि चिकिन्थ्यो तर काम मा इज्जत छ त्यसैले म लाइन मार्दिन.

एकदिन अत्ती भएर जाँठी – “आइ वान्ट टु मेक यु माइ राखी ब्रदर” पो भन्छे.

अब हेर्नुस् है, म मुजी कुरुप इन्डियन भैदिया भए अवश्य पनि डिप्रेस्ड् हुन्थें होला, तर मैले बुझेको छु, माटोक्ने चिक्न नपाए पनि आत्मीयता र म समीप आउन इन्डियन हरु राखी भैया सम्म बनाउन चाहन्छन्.

माटोक्ने मैले पनि खतरा जवाफ दिएँ - "लिसन हनी, आइ डु नट ह्याव अ सिस्टर, एन्ड आइ वान्ट टु कीप इट द्याट वे, हु नोज वी माइट बिकम सिङल अगेन एन्ड डेट सम डे"

जाँठी हेर्या हेरै भै, एकछिन अकमकाइ, सरी भनी, जाँठी को दिमाग खराब, बाँकी दिन केही भनिन, भोलि पल्ट त बिहानै आधा दर्जन समोसा अफिस मा ल्याइदेकी "कल शाम को बनाया था, और चाहिए तो बताना ओके?" रे.
त्यो फेब्रुअरी मा भाको घटना हो, त्यस्पछी मुजी वर्क फ्रम होम. जाँठी ले कहिले काहीं टेक्स्ट गर्छे "कैसे हो?" भन्दै, मुजी त्यस्कै लागि भैदिए पनि काम मा चाँडै जानु परोस जस्तो भा छ, कुनै न कुनै प्वाइन्ट मा जाँठी सित केही होला भन्ने ग्यारन्टी छ.

मलाई दिक्क लाग्छ, हाम्रो दुई पैसे समाज ले चिकान लाइ किन यस्तो बिग डील बनाइदिएको छ? एकचोटी एउटी नेपाली केटी लाइ चिक्न लाग्दा कन्डम नभएर टेन्शन भएको थियो, जाँठी लाइ रोग लाग्ला भन्दा पनि भुँडी बोक्छु भन्ने पीर. अब हेर्नुस् है मुजी प्रक्रिती र ह्युमन एनटोमी ले हामी लाइ दिएको समस्या, सबै निजी शारिरीक, भौतीक जरुरत हरु हरु पूरा गर्दा केही फरक पर्दैन, जस्तै खायो - मुजी गु आउंछ, पानी पियो - मुजी मुत आउंछ, तर माटोक्ने चिक्दा खेरी बच्चा जन्मिने रे. त्यस्तो पनि हुन्छ? धन्न खाए पछी बच्चा जन्मिँदैन, नत्र मुजी जनसंख्या के हुन्थ्यो होला भन्नुस् त?

यो मुजी हेर्दै लाटो देखि भगवान ब्रम्हा ले हामीलाई दिएको श्राप हो, यदी दस मिनेट सम्म केटो को घुँडो ले केटी को काखी मा रघडिएपछी मात्र बच्चा जन्मिने भाको भए माटोक्ने चिक्न को लागि ठिटी हरु फाला फाल हुन्थे, उनिहरु लाइ भुँडी बोक्ने डर हुँदैनथ्यो. काम मा चिकाइ, स्कूल म चिकाइ, सिनेमा हल मा चिकाइ, माटोक्ने हामी मानव जाती को आधा समस्या हल हुन्थ्यो.