OMG daaluuuuuuuuuuuuuuuuuuu how r ya?

नमस्ते गाम्लेहुर!

ठूली, टंके, राहुलदाइ, नत्रे, फेवे, बिर्खेदाइ, लहरे, रिट्ठे, बिस्टे, गालब सबैमा जदौ!

गालब निकै दिन पछि टुपुल्कियो नि चौतारीमा, के हुँदैछ?

ठूलीऽऽऽ! के छ हालखबर?

रमाइलो गर्दै गरम्!

के छ ए गाउलेहो खबर के हुँदै छ त, नयाँ नौलो के छ त, आफ्नो चै वाक्क, दिक्क, प्यक्क, झ्याक्क छ है, लौ हिजो देखी छुटेको लालेमाम टक्र्यएहै मैले सबैलाई।

सबै गाम्लेहरु भात बजाउन गएकी के हो, हलिले खाए झै खान्छन हो यिनिहरु त।

रिट्ठ्या स्टाइलमा दोस्रो राउण्डको जदौका साथमा सशुल्क लालेमाम।
गालब गुरु, चित्रे चेला दुबैलाई पहिलो राउण्डकै लालेमाम।

सब जना हसुर्दै ब्यस्त जस्तो छ।

लास्ट सिट्मा मायाको एक जोडी रिङ्ग रोड घुम्छन नरोकी तीन चोटि
हामी पनि हुइकिउ बुइनी साझा बसैमा।
सिङदर्बार बस ठ्याकक्कै रोकियो, एक हुल ओर्ल्यो अर्को हुल चढि गो।
हामी पनि हुइकेउ बुइनी साझा बसैमा।

हर्के लाई नि लालेमाम ( झन्डै छुटेको, नत्र हर्केले चुटेको)

ठुल् दाई टुप्लुकेछन् के छ हो हालखबर, दिमाग ठीक छ हैन त दाई, ठीक नभये सुर्ती झिक्नुश्त म सँग चुना छ मोलेर खाउ चौडिमा बस्दै।

पिरतिको कथा ब्यथा बनेर कल्पनाको संसार आसुँमै डुब्यो
तिता मिठा अनेक अनुभव सम्हालेर लछ्य हिन पाहिला हरु अगी बढ्यो
अभिलाषा छातीमा छाही रह्यो हो, बसन्तको न्यानो कहिले छाएन
आभाश सुखको कहिले पहिन कहिले पहिन।

सिसिरझै रित्तो मेरो जीवन्मा बसन्तको न्यानो कहिले छाएन।
आभाश सुखको कहिले पहिन कहिले पहिन।

दिमाग खराब भए नि, दिमागमा शराब चढे नि, बुद्धी बिग्रिनु हुन्न हर्के। वासेल ले २-३ दिन त दिमाग गर्‍यो। अझै पनि राते खातेहरु संग  परिरहन्छ। बन्दूक लाई सन्दूकमा राम्रो संग बन्द नगरेकोले बिखलबन्दमा परेको हो। बुढो को शुद्धी हराइ सक्यो, हामीले भन्या सुन्या होइन।

हो दाई हो कुरो ठीक हो, बोल्न नदिनु, अर्काको बिचार  नसुन्नु भनेको तिनिहरुको नियाम्ले भन्छ,
हामी आहिलेनी देखी रहेको छौ, तिब्बतको केस, किन तिबातिहरु नेपाल, भरतमा करौछन, बेइजिङ्मा किन करौदैनन,
तिब्बतको सपोर्ट गर्ने मान्छे बिएजिङ्मा छैन होला त यस्हो बिचार  गरौत गहिरिएर।
हामीलाई बोल्न दिनु पर्छ, आफ्नो बिचार  राख्न दिनु पर्छ, india  र अमेरिकामा भएको जस्तो डिमोक्रेसी चाहिन्छ, राते खाते को देशको जस्तो हैन।
मेरो बिचार  है।

I am bored just want to ignite some discussion here..

खै यस्तो कुरो गरेशी प्वाक्क प्वाक्क बोल्न आउथे त हिजो अस्ती आझ त कोहिनी छैन त बोल्ने, कि बोल्दा बोल्दा वाक्क भये सबै।

यो बहिनिले क्या राम्रो नाचेको
एउटै कम्मर बिश ठाउमा भाचेको
घरत मेरो यहाँ होइन दमौली
हामी सँग जान पाये रमौली
सल्लाई हो भन्ने कल्लाई हो।

हर्के दाईको आज फुर्सदै फुर्सद जस्तो छ नि,
के छ हो,

दोश्रो राउन्ड को खुङ्खार जदौ, लारेमाम सलाम सित्तैमा (ठुल्दाइ स्टाईल मा )
हर्के चिच्याउदै रछ त
हैन यो हर्के ले कत्ती वाइस्याल वाइस्याल गरिरा भन्या ! कान पाकिसक्यो !
गाउमा गयो बनस्याल ले दु:ख दिनी  चौतारी मा एक्छिन आरम गर्न खोज्यो वाइस्याल का वाइस्याल गर्नी इनारु त

आहिले चै पाएको हो फुर्सत, तेही भएर चियाउन आको, सबै घिच्न गा बेला परेछ, मेरोनी जाने बेला हुन लाग्यो अनी लहरेको
के छ खबर, जे होश गिती कार्यक्रम चलायी राछौ हैन त, रोक्नु हुन्न है, मेरो चै अचेल बेलुका एकदम आँखा दुख्न थालेको छ तेही भएर
कम्प्युटर अगाडि तेती बश्न मन लाग्दइन, अब आँखा अली तिखो बनाउन अचेल, बूङूर छोडेर साग सब्जीमा धेरै जोड दिन थालेको छु।।
टाउकोनी निक्कै दुख्छ ब्लड प्रेसर भो भने बिजोग हुन्छ, ब्लड प्रेसर लाई स्लो पोइजन भन्छन डाक्टर हरु।

हैन कोही ततिन्छन कि कुरो गर्न भनेर भनेको हो, लु भनेको कुरा फेरी फिर्ता लिएर गोजिमा हाले है त।

रिट्ठे पट्ठोले स्याल को कुरा गरिहाल्यो, अस्ती तो से-मिनार हेर्न जाँदा बुष दाइको घर निर क्या। एउटा गजल फुरेको थियो, पाना गाना सारे जस्तो गरेको पनि थिएं। अहिले समय भएको छ, चिलिम ब्रेक को। जाम हर्के, रिट्ठे, एक एक वटा पहलवान छाप बिडी तानुम।