~ चौतारी १७१ ~
हाँसो ठट्टा र खुसी बाँड्दै, र मुक्तक, कविता, गजल, कथा आदिमा रमाउँदै अनेकन उकाली ओरालीहरु पार गरेर हामी चौतारीको १७१औं संस्करणमा आइपुगेका छौं।अहिले यस चौतारी सिमाना पूर्व मेचीबाट बढेर जापानसम्म पुगेको छ भने पश्चिम महाकालीबाट बढेर अमेरिकासम्म बढेको छ।अत एव, सधैं घाम लागिरहने पनि यस चौतारीको विशेषता हो। यस्तो चौतारीमा पाल्नुहुने तपाईंहरुलाई कोटी कोटी स्वागत छ। "जात,धर्म्,लिंग,राजनिति,भाषा,ब्यक्तिगत रिसइबी जस्ता कुरालाइ तिलाञ्जली दिएर मात्रै 'हामी नेपाली' हौ भन्ने र एकआपसमा मित्रभावले रामाइलो गर्न आउनेहरुलाइ चौतारीको बर-पिपल ले हार्दिक स्वागत गर्छ"
कर्मण्येवाधिकारस्ते मा फलेषु कदाचन |
मा कर्मफलहेतुर्भिः मा ते सङ्गोस्त्व कर्मणि ||
ठट्टाले यो दुईदिने जीवनलाई उल्लासमय बनाउँ! मिठो मिठो खाउँ र खुसि रहौँ!
त्यो पाठशाला, त्यो पसल, त्यो गैह्रो, त्यो लाँकुरी.... कठै त्यो मेरो गाउँ!!
हिमाल माथि घामले सिन्दूर हालेको कहाँ छ ?
सुन हे यात्री यो देश मेरो नेपाल जहाँ छ!
हेर्दामा खाउँ खाउँ चौँरीको छुर्पी खाँदामा चाम्रो ल्हास्सो ल्हास्सो ल्हास्सो शेर्पीनी दिदीले हाँसेको हेर कतिमा राम्रो ल्हास्सो ल्हास्सो ल्हास्सो
Meet the world's finest school teachers, unbeatable students, mischievous senior citizens,wildest , vacationing revolutionaries, rethinking moderates, instant dreamerspoets, gifted story-tellers, pot smokers,alxoholics, workoholics,home-makers, pretty damsels, fierce contenders, homelanders,laa- hoo-rays, all on the stage of Chautari of Sajhaland (World's first and finest internet IMPROV in Nepali language)
लोल जिम्बाल लोल
मुर्दार जिम्बाल मलाई फसाउने खोज्ने तिमी - मेरो नाम किन ल्या हँ 
किच्कन्नी आयो भनेर तर्सेर भागने आफु - त्यही भएर गोठ पूजा गर्न ला होइन तिम्ले
bajye suntali sanga 1 maina ko laagi bepattaa huni gaai gui suneko thiyen maile.. yei aaune arko haptaa bhaagne plan gareko cha murdaar le.. aba kaan bhaagna laa bhane chaai tei murdaar lai sodhnu.. garnu hune nahune kaam gareko recha.. aba mukh lukaayera bhaagne bho asatti.. bujye murdaar lahare.. kaile saanu thulu, aile jaad rausi bhanera pachi laagni.. aile goth ma suntali lai.. ram ram ram ram .. khai ke bhannu ra.... dhut!!!!! besaram.. behayaa.. labastaro... feri byaa chaaine arko sanga garni re.. cheeeee.. Dil Chahta Hai ma sament saif ali khan samet etti ko thena holaa la... dhikkaarai bho lahare timi ta..
bhaagya thaha recha murdaar lai.. bhanechi goth ma yei murdaar thyo.. hence proved.
ma sojho saajho baalakha lai fasaauna khojyaa recha.. hera.. asattti daakaa.. sakuni murdaar...
aba dudh ko dudh.. malai ko malai yaai bata bho ni...
...माथिबाट क्रमश...
दौडँदा दौडँदै लहरे तल्लो पाटोमा पुग्यो र एकपटक माथि जिम्मालको गोठतिर हेर्दै भित्ताको अडेस लाएर उभियो र लामो लामो सास फेर्न थाल्यो।
"न मलाई चिने कि बुढाले?"
लहरेले सशंकित हुँदै आफैँलाई प्रश्न गर्यो।
"हरे! के चिन्थे बुढाले, साँझ पर्न पा हुन्न बुढाको फुलो पर्या आँखाले आफ्नै जिम्मालनि त चिन्दैनन, तेसमाथि राति हुँदो के चिन्थे मलाई!"
आफ्नै कुराले लहरे अलि आश्वस्तव देखियो।
"अबुई! चिनेका भए त बित्याँस नै पर्छ नि!"
लहरे फेरि आत्तियो र केहि सोच्न थाल्यो।
" चिने पनि म हैन भनम्ला तेस्ता नलिखुट्टे बुढालाई घुमाउन के नसकौँला र मइँले!"
लहरेले आफैँलाई चित्त बुझायो।
लहरेको सास सामान्य भैसकेको थियो। बल्ल उसले सुन्तलीलाई सम्झियो!
ऊ फेरि आत्तिएको जस्तो देखियो।
"पुरेले थाहा पायो भने मलाई भुत्ते खुकुरिले छ्याक्क पार्छ!"
लहरेले मनमनै भन्यो।
"हेरम्ला हामि नि खुकुरिले छ्याक्क पारेको। मइँले केइ गर्या छ र,यसो जिस्किँदा लुसुक्क आउने तेइ सुन्तलीले गर्दा त हो नि!मया गरेसि मयाँले बाँधेर राख्न नि सक्न पर्छ मर्द भएसि!"
लहरेले फेरि मन बुझायो।
"घाट लाने बेला भा बुढोलाई क्यार्न राति हुँदो बाहिर निस्कन पर्या होला नि?"
लहरेले सुन्तलीसितको अघिको प्रणयमा बुढाले झाँजो हालेकोमा रिस प्रकट गर्यो!
" तर जे भयो ठिकै भयो, झण्डै पाप नै गर्न लागेछु, बिचरो पुरेको आत्माले नि सराप्थ्यो मलाई नत्र!"
मनमनै बोल्दै लहरेले आफैँलाई अँध्यारोमा नियाल्यो।
गोबरको तिव्र गन्ध असहनिय थियो।
उसका दुबै खुट्टा हातका कुहिनु र कपडामा जताततै गोबर लागेको थियो।
"कसैले देख्यो भने के भन्ला!पँधेरा गएर पखालेर घर जानु पर्यो! बरु राति हुँदो अँध्यारोमा बिचरी सुन्तली गोबर लाग्या लुगा लिएर कता जालि!"
उसको मनमा सुन्तलीप्रती सहानुभुति पलायो!"
मनमा कुरा खेलाउँदै लहरे पँधेरातिर लाग्यो।
...बाँकि पछि...
लोल जिम्माल लोल !
लोल लहरे लोल !
कुरा चाँही केही बुझ्या भये मरिजाम ! सबैले लोल गर्या देखेर हास्नी त होला नि भनेर लोल ठोक्द्या मैले नि ! 
मान्य गन्य सबैलाई जदौ 
लोल जिम्बाल लोल
हैन यो बुढा किन जान्ने भा भन्या - सबै डेटेल मा किन भन्नु पर्यो - बुढा को काम नै के छ र -
के गर्ने मैले अब - खै के खै के 
bhanechi sab kuro thik raicha.. daakaaaa asaatiii paapi lahare.. huna ta suntali mera koi parinan.. tei bhayera tauko dukhaauna ra parena maile.. tara bajye. bhauju bhauju bhandai aghi pachi laagni.. ani tei kuiyaa thutuno le.. chya chya chyaa chyaaa... dhikkaar lahare.. dhikkaaar.. aba timi sanu thuli lai ke anmaar dekhaaunchau....?? jaad rausi lai ke bhanera kura garchau? maaita gaaki lai ke bhanchau eh kulangaaar.... narka ma taato tel ma jhosna parni ellai
jimaal baa.. ekdam thik.. satya tathya agadi nalyaaye elle ma jasto sojho saajho lai kwappai khaancha... dhanna yo kaljug ma.. thuldaai jasto komal hridaya bhaa ra jimaal baa jasto satya tathyaa lekhni ra ma jasto gyaani guni manchey chan ra po ta.. natra yo lahare jasto hundo ho ta sab patan bhai sakthyo... yo duniyaa haami jasta ko bhar ma chaliraacha.. natra yo lahare jasto hundo ho ta.. khai ke bhannu ra....
la aba chaahi ma laagen.. jimmaal baako kuro saarhai chitta bujhera aako ma ta.. padhdai chaai garumlaa.. lekhna chaai ali nabhyaaiyela ki bhanne maanyaa chu
..माथिबाट क्रमश...
पुरेले फेरि कोल्टो फेर्यो। उसलाई अझै सजिलो भएन।
रातको ११ भन्दा बढि बजिसकेको थियो तर निद्रा पुरेका आँखा बाट कोशौँ टाढा थिए। उसको र सुन्तलीको घरको आँगन एउटै भए पनि आज बेलुकि देखि नै पुरेले सुन्तलीलाई देखेको थिएन। बेलुका साँझ पर्ने बेलातिर उसले सुन्तलीकी आमा, सुन्तलीको बाबु र भाई सबैलाई देखेको थियो तर सुन्तलीको पत्तो थिएन। साँझ देखि नै उसको छटपटि बढेको थियो। दिनहुँ पटक पटक आँखा जुधाउनु, मुसुक्क हाँस्नु, सुन्तलीका हरेक चालहरु नियाल्नु उसकोलागि कुनै अम्मल जस्तै भैसकेका थिए। उसलाई सुन्तलीको एक एक जोर लुगाहरुका रंग र किसिम कण्ठ थिए भने सुन्तली कतिबेला के गर्छे पनि सबै उसलाई थाहा भैसकेको थियो। प्रत्यक्षत:उनिहरु त्यति बोलेका कहिले पनि थिएनन तर मनमनै कयौँ पटक पुरेले सुन्तलीलाई सहयात्री मानेको थियो। पुरेले जीवनको जुनसुकै कुरा कल्पना गर्दा पनि अन्त्यमा सुन्तलीमा पुगेर टुङ्गिन्थ्यो। उसले सुन्तलीलाई हेर्दा ऊ बोलिदिए हुन्थ्यो भन्ने सुन्तलीको आशय कयौँ पटक पुरेले बुझेको थियो तर उसले न हिच्किचाई बोल्न कहिले पनि सकेको थिएन, तर पनि ऊ ढुक्क थियो किन भने सुन्तलीको आँखामा ऊ प्रतीको प्रेम उसले देखेको थियो र ऊ शायद आफू बोल्न सक्ने नभए सम्म कुर्नको लागि तयार देखिन्थ्यो। एक किसिमले भन्ने हो भने पुरेको आन्तरिक मन शायद अलिकता त्रसित थियो र ऊ पहिलो पहल सुन्तलीबाट होस भन्ने चाहन्थ्यो। उसको नजर जुधाई र मुस्कानको प्रेममा ऊ कुनै चलचित्रको दर्शक जस्तो थियो जो आरामदायी कुर्सिमा बसेर आफूअगाडिको दृष्यमा आफूलाई देख्दथ्यो। उसको अगाडि भर्खरै पस्किएको भात थियो जुन उसले कुनै पनि समयमा लिएर खान सक्दथ्यो तर ऊ कसैले कोखाई कोखाई गरेर खुवाउने पर्खाईमा थियो शायद!
"कता गई होलि?"
कोल्टे फेर्दै उसले सुन्तलीलाई सम्झियो।
"न कुनै झिल्केले हरेर लग्यो कि?"
कल्पनाले उसको छातिमा कतै तातो र अमिलो दुखाई जन्मायो।
"ह्या हैन,कतै गईहोलिन मामाघर सामाघरतिर नत्र त तेसका आमा बाउ छटपटिएर खोज्न गइआल्थे नि!"
पुरेले मन बुझायो।
" जो सित नि मस्केर बोल्छे फेरि!"
पुरेको छाति फेरि पोल्न थाल्यो। अस्ति उसको आँखा अगाडि सुन्तलीकै घरको आँगनमा लहरे सुन्तलीसित जिस्किएको उसले आफ्नो घरको बार्दलीबाट हेरेको थियो। लहरेले केहि भनेको सुनेर सुन्तली खुलेर हाँसेको थिइन र लहरेको हातमा प्याट्ट पिटेकि थिइन्। यो दृष्यले उसको मुटु उफारेको थियो र ऊ बार्दलीको ढोकामा छेकिएर बाहिर आँगनको दृष्य हेरिरहेको थियो। तत्कालै लहरेले सुन्तलीलाई कतै चिमोटिदिएको थियो र सुन्तलीको मुखबाट निस्किएको रिसमिश्रित चिच्याईसंगै पुरेको छातिमा तातो लहर कतै घुम्दै उसको मुटु जोडजोडले धडकिएको थियो, उसका खुट्टा हलुंगा कतै उडेको जस्तो उसले अनुभव गरेको थियो। त्यसपछि तुरन्तै केहि भनेर हाँस्दै लहरे त्यहाँबाट हिँडेपछि बल्ल ऊ बार्दलीमा देखिएको थियो।
"त्यो मुरदारलाई त तेसको जुल्फि समातेर खोलाको ढुङ्गामा पछार्छु म!" यति भन्दै सुन्तलीले पुरेलाई मायाले हेर्दै घरभित्र छिरेपछि बल्ल पुरेको मुटु ठेगानमा आएको थियो।
"जिस्किने ठिटाहरुसित त बिचरी रिसाउँछे नि!"
पुरेले फेरि कोल्टे फर्कँदै मन बुझायो।
" तर लहरे बजियाले चिमोट्यो!"
पुरेले फेरि लहरेले सुन्तलीलाई चिमोटेको सम्झियो, उसको छाति पोल्यो!अहँ उसलाई सजिलो भएन।
ऊ उठ्यो र भान्सामा गएर गाग्रिबाट पानी सारेर एक अम्खोरा पानी घुटुघुटु पियो र अर्को अम्खोरा पानी लिएर बाहिर आँगनमा आएर मुख धुन थाल्यो।
मुख दोएर एकछिन त्यत्तिकै टोलाएर उभिइरह्यो।
खुल्ला आकाश थियो र चन्द्रमा आफ्नो आधा उज्यालो पोख्दै आकाशको सुन्दरतामा आफ्नै चाँदनी भएकोमा गर्व गर्दै थियो। तारा हरु आकाशभरि छरपस्ट चमचमाउँदै थिए र झ्याउँकिरि र राति कराऊने किराहरुको आवाज ले रातको निस्तब्धता चिर्दै थिए। उसलाई बाहिरको वातावरणले हल्का महशुस भयो।
कुन्नि के ले गर्दा हो पुरेको नजर आँगनको डिलतिर गयो।
एउटा छायाँ डिलबाट सुन्तलीको घरतिर जाँदै थियो। उसले छायाँले नै सुन्तलीलाई चिन्यो।
सुन्तली भुइँ हेर्दै फटाफट घरतिर जाँदै थिइन्।
सुन्तलीले ढोका उघारीन र भित्र पसेर ढोका लगाऊने बेलामा उनले पुरे आफ्नो घरअगाडि उभिएको चाल पाउँदा ढोका लागिसकेको थियो।
गोबरको तीव्र गन्ध पुरेको नाकमा पस्यो।
अवाक् पुरे, सुन्तलीको घरको बन्द ढोका क्वार्क्वार्ती हेर्न थाल्यो!
केहि बेर पुरे सुन्तलीको ढोका हेरेर बस्यो र निकै बेर झ्याल वा ढोका कुनै खुलेर सुन्तलीको दर्शन पाऊने आशामा बस्यो।
रात उस्तै निस्तब्ध रह्यो तर ढोका वा झ्याल केहि खुलेनन्।
पुरेको छटपटि बढ्यो। उसका मनमा कयौँ प्रश्नहरु उब्जिए। कयौँ प्रश्नका उत्तरहरु उसको आफ्नै मनले दिए भने कयौँ प्रश्नहरु अनुत्तरित रहे।
पुरेलाई धेरै नरमाईलो लाग्यो। उसलाई भित्र गएर सुत्न मन लागेन, ढोका ढप्क्याएर ऊ एकातिर लाग्यो।
उसको घरबाट तेर्सो गएपछि बाटो ओरालो बाटोसित मिसिन्थ्यो। ओरालो झरेपछि केहि तल पँधेरा थियो भने माथि गए गाउँको पुर्वि भाग भेटिन्थ्यो जहाँ जिम्माल बुढाको घर थियो।
पुरे दोबाटोमा पुग्यो। ऊ त्यहाँ पुग्दा पुग्दै उसले एउटा मानिसको छायाँ माथिबाट दौडँदै ओरालो झर्दै गरेको देख्यो।
पुरे डरायो।
छायाँ पुरे भन्दा अलिकता परबाट दौडँदै ओरालो झर्यो।
जुन त्यति उज्यायो नभएता पनि ओरालो झर्ने क्रममा छायाँको अनुहार अलिकता टल्कियो।
पुरेले अँध्यारैमा भए पनि लहरेलाई चिन्यो। उ चकित भयो।
यहाँ पनि उसको नाकले गोबरको तीव्र गन्ध महशुस गर्यो।
पुरेको मुटु जोडजोडले धड्किन थाल्यो।
उसले धेरै कुरा बुझ्यो!
...बाँकि पछि...
लोल जिम्बाल लोल - अन्त पुरे ले के बुझ्या हाँई 
छि छि रे मदनवा - अहिले कालो मुख लाई रातो बनाइदिन्छु अहिले थाहा पाउछ
तिम्ले केटी पाएन भनेर म पनि केटी नपाम
तिम्ले केटी लाई जिस्काउन पाएन, चिमोट्न पाएन भनेर म पनि हात बाँधेर बसम
अब गोँठ को कुरा के भनाइ भो र - 
आज को प्रश्न -
1- गोबर को गन्धले कुन चाँही सोबर को पिनास ठीक भयो ??
2- लिपिस्टिकको दाग बारे काग लाई थाहा हुनु र आग झै फैलिनु मा कस्को हात छ ?? 
लोल लोल लोल पुन्टे दाई महा लोल 
भनेछी
छि छि छि मदनवा कथि करिहाल्नु भएको तिमीले? हमि सोचे थिएन कि तिमीभि ऐसन कर्छ!
केटी पाएन भनेर सिधै केटा लाई छि छि छि
You can also log in using your Facebook
