म कुन लक्ष्मी को पहिलो पूजा गरु भन्ने दुभिदा मा परेको थिए ।

पूजा गर्दा पनि आफुले उसको बारे मा पहीले कस्तो चाहिने नचाहिने कुरा सोचे भन्दै पछुतो गर्दै थिए । आखिर उसले मलाई अप्नाएको थियो , मैले कसरी उ माथि संका गरे । आफ्नो माया आफै लाई बोझ कसरी हुन पुग्यो त्यो थाहा नै पाईन । आफु ले आफु लाई कोश्दै थिए ।

पूजा सकेर हामी खाना खान लाग्यौ । किन हो कुनी आज कुरा को श्री गणेश गर्न ठीक हुन्छ लागेर होला

- " आज त अच्चम्म भयो नी , कहीले यस्तो तयारी गर्न भ्याको ? अरु बेला त म बिना डेक कुरा चल्न गाह्रो हुन्थ्यो ?"

उ - "तिमीलाई मेरो बारे धेरै कुरा थाहा छैन " फेरी आँखा झिम्काइ

- " तिमी सँग एउटा कुरा गर्नु थियो "

उ - "के कुरा ?"

- " I think its time we take things to the next level , घरमा कुरा गर्नु पर्ला , what do you say ?"

उ - "घरमा त सब थाहा भई सक्यो , अब के inform गर्ने "

- " होईन अब एउटा परिवार लाई अर्को परिवार सँग भेट घाट गराउनु पर्ला जस्तो छ , के भन्छौ ?"

उ - " तिमी लाई थाहा हुँदा हुँदै पनि , दुबै परिवार को सोचाइ पुरानो छ ......  खै झन कुरा बिग्रेला भन्ने डर लाग्छ "

- " तर जिन्दगी यसरी त बिताउन भएन नी , की त्यहि बिचार छ ?"

उ - "त्यस्तो होईन , I think we should let things cool down a bit , what do you say ?"

- "ठिकै छ , तर कुरेर कुरा झन बिग्रिन्छ की भन्ने डर मात्रै हो "

उ - " होईन , Let's wait few more months "

- "As you say, It was worth a try "

उ केही बोलिन, खाना तिर नै ध्यान थियो उसको ।
.............

केटी हरु को मन बुझ्न सक्न त दैबिय शक्ति नै चाहिन्छ जस्तो छ । हामी मेरो साथी को घरमा Thanks Giving को Dinner को लागि गएका थियौ । त्यहाँ साथी का परिवार हरु थिए , बच्चा देखि बुढा हरु सब खुशी का साथ रमाउदै थिए,  हाम्रो दशैं तिहार मा परिवार भेला भए झै ।

(घर फर्किदा  गाडीमा , )

उ - "आज कस्तो घर को याद आयो "

- " किन नी ?"

उ - "त्यहाँ सब जना कस्तो रमाइलो गरेर बसेका , नेपाल मा नी त्यस्तै रमाइलो हुन्थ्यो परिवार संगै हुँदा "

- "त्यो त हो , नेपाल घुम्न गए भई, हाल्यो नी "

उ - "होइन परिवार लाई नै यही बोलाउनु पर्ला जस्तो छ "

- " अनी कहाँ राख्ने बिचार छ ? उसै त संगै बस्या छ भन्दै मा बी पी high भाछ , झन ज्वाँई कै घर मा बसे त ........"
 
उ - " छ्छयाssssss कस्तो बोल्छ भने , बरु यही झ्याइ कुटी गर्न को लागि बोलाउने की "

गाडी को ह्यान्डल बेसरी समाते (हिउँमा गाडी अन्तै जाला भन्ने डर ले ) , उ तर्फ हेरे , उ मलाई हेर्दै मुस्कुराई अनी फेरी आँखा झिम्काइ ,

- "Are you Serious? "

उ - "Yes why not !!"

- " अनी भन्न कुरा चाँही कता बाट सुरु गर्ने ? यता की उता ?"

उ - " छोरा दिने भए यता बाट , छोरी लिन मन छ भने उता बाट "

सिधै कुरा गर्या भए हुन्थ्यो , किन तिर हान्नु पर्ने होला , मन मनै सोचे ।

घर पुगेर , नेपाल फोन गरे , आमा सँग सब कुरा भयो , उसले पनि आफ्नो घर मा कुरा गरि । छोरा छोरी को खुशी को अगाडि कसको के लाग्छ , दुई परिवार को भेट हुने निर्णय भयो ।

शायद , its a man thing भन्या झै होला , आफु लाई त्यो कुरा ले पिरलेको थिएन , तर मैले याद गरेको थिए उसलाई त्यो कुरा ले निकै पिरोल्दै थियो । पहीले त मैले ठीक भई हाल्छे नी भनेर वास्ता गरिन तर २-३ सम्म उसको हालत देखेर ..

- "Are you Ok , anything bothering you ?"

उ - " हेरन घर बाट केही खबर आको छैन , के कुरा भयो केही थाहा छैन "

- " कुरा गर्छु, भन्दै मा अरु काम छोडेर सिधै कुरा गर्न जानु हुन्छ त ? "

उ - " के गर्ने कस्तो डर लागि रहा छ "

- "डराउनु पर्ने केही कुरा छैन , Take it easy "

केही दिन बित्दै गए .......

शनिबार को दिन अली ढिला सम्म सुतु भन्या एका बिहानै फोन बज्यो । आफ्नो फोन हो की भनेर उथ्दा उसको रहेछ घच घचाएर उथाए । उसले फोन उथाउने बित्तिकै मलाई चुप हुने ईशारा गर्‍यो । नेपाल बाट रहेछ , उ कोठा बाट बाहिर गई । आफु लाई सुत्न सँग मत्लब थियो सुते ।

एकै छिन पछि उ भित्र आइ । उ निराश देखिन्थी , कुरा के भयो , त्यो थाहा नभए पनि त्यसले के रूप लियो त्यो थाहा भयो ।

सोध्नु त पर्‍यो - "के भयो "

उ - "कुरा सब , बिग्र्यो "

- " किन के भन्नु भयो "

उ - " तिमी पहिला फ्रेश भएर आउ , म नी यो बिषय लाई सोच्छु "

म उठेर बाहिर निस्के , के गर्नु बच्चै देखि लागेको बानी , उठ्ने बित्तिकै एक सर्को लगाउनु नै पर्ने थियो ।

December महिना ले डेन्वर लाई सेताएको थियो । जता ततै हिउँ को थुप्रो थुप्रेको थियो , उराठ लाग्दो त्यो ठाउँमा रोपे को हाम्रो माया को बिझ पलाउनु अगाडी नै फक्रिने भयो की भन्ने डर ले मन आत्तिन थाल्यो । मनमा कुरा हरु अनेक खेल्न थाले , हात मुख धुदा नी के भयो के गर्ने भदै सोच्दै बाहिर निस्के । कुरा पूरा नबुझी त्यसको निस्कर्श निकाल्न नी भएन त्यसै ले रिया सँग कुरा बुझ्न पर्‍यो भनि चिया पान नै नगरी उ भए ठाउँ मा पुगे ।

- " ल भन के भयो ?"
 
उ - "के हुनु नी , हुनु नहुनु भयो !! तिम्रो घर बाट मेरो घर मा कुरा गर्न जानु भाको रे , झन कुरा सप्रिन्छ भनेको त झनै बिग्र्यो "

- "किन के भयो ? " (कुरा भन्या त खुलस्त गर्नु नी - मन मनै सोचे )

उ - " खै तिम्रो घर बाट के भन्नु भयो त्यो चाँही थाहा भएन तर बुवा एक दम रिस्सौनु भयो रे , "हाम्रो छोरी कसरी अर्का को छोरी हुन सक्छ " भन्नु भयो रे आमा लाई "

कुरा त बुझिन , एक तर्फी कुरा कसरी बुझ्ने, त्यहि पनि सोधे - " अनी के भन्नु भयो ?"

उ - " त्यस्तो घरमा त कसरी नाता जोड्न सक्छस , तैले आज मलाई मरेको तुल्य बनाइस भन्नु भयो । ल छोरी को माया को लागि भनेर हामी ले जात भात को कुरै नहेरी नाता गास्न खोज्यौ तर भन्न पाए जे पनि भन्न पाहिन्छ ? त अब पनि त्यो केटा सँग बसिस भने हामी सँग नाता तोडे हुन्छ भन्नु भयो "

जात भात को कुरा निस्केर फेरी दिमाग तात्यो , तर उसको आँखा मा आँशु नदेखेको ले म झस्केको थिए । उसले मलाई पहिला उसको घर को कुरा सुनाउदा हाम्रो बिछोड हुन्छ भनेर रोएकी थीइ , तर अहीले म सँग नबस भन्दा पनि नरुनु  को कारण के हो त ? के उसले पनि अब छुटिनै लेख्या छ भनेर अडान राकेकी थीई त ?

के भन्या हो , कसरी मेरा परिवार ले  उसको परिवार को बेज्जत गर्‍यो त्यो त पत्तो नै लगाउनु पर्‍यो । यदि गल्ती मेरो घर बाट भएको भए त्यसो हुन त दिनु भएन , त्यसैले उ सँग झगडा गर्नु भन्दा श्रोत बाटै थाहा पाउनु उचित हुन्छ भनेर घर मा फोन घुमाए

घर मा केही कुरा सोध्नु अघि नै मल्टबारा पड्क्या झै पड्के , " घर मा बोलाएर बेज्जत गर्ने ? हामी ले त छोरो को मन राख्न जातै नमिल्ने घरमा गएर नाता लाउन खोज्यौ , आफ्नै बिरादरी ले के भन्ला भनेर केही सोचेनौ , तर यसरी अरुले सुन्दा नी लाजै पचाएर त बस्न सक्दैनम "

अब परियो धर्म संकटमा.... उसलाई उसको घर ठुलो मलाई आफ्नो । अब यो तनाब मा बलिदान भने हाम्रो माया को हुने देखे मैले ।

उ - " के कुरा भयो ?"
 
- "तिम्रो घर मा जे कुरा भयो त्यहि भयो "

उ मौन थियो

- "अब के त ? "

उ - "खै !"

- " Does this mean its the end of our relationship "

उ - "किन तिमीलाई त्यस्तो होस् लाग्छ ?"

- "होइन, तर तिमीले घर बाट हुन्न भन्यो भन्ने हुन्न भन्या थियौ नी पहीले "

उ - " हो , भनेको त हो , तर I am not willing to let you go "

- " तिम्रो घर ले त म सँग बसिस भने नाता तोड भन्या छ नी त फेरी ?"

उ - " म त्यहि कुरा सोच्दै छु । म जिन्दगी को तराजु मा एक तर्फ तिमी लाई अर्को तर्फ मेरो परिवार लाई जोख्न सक्दिन , बैरे "
 
- " तिमी के भन्न खोजी रहा छौ , खुलस्त सित भन , म सँग please कुरा नघुमाइ भन "

उ - " घर मा कुरा नमीले सम्म , म तिमी सँग बस्न सक्दिन "

उसको यो शब्द मेरो कान मा चट्याङ्ग परे झै पर्‍यो , उसले आफ्नो निर्ण्य गरि सक्या भए मैले आफ्नो कम्जोरी देखाउनु पर्ने जरुरी मलाई लागेन ।

- "ठिक छ त्यसो भए , Let me know, what I need to do "

उ - " तिमीले कुरा सजिलो पार्या छैनौ , Please don't act like its the end of our relationship. I just don't want to lose my parents, thats it "

- " मैले के नै भने र , मैले के गर्नु पर्छ भनेर पो सोधे को हुँ "

उ - " बैरे , तिमी मेरो ठाउँ मा भाको भए के गर्थ्यौ ? तिमी लाई पाउने आशा ले म मेरो परिवार छोड्न सक्दिन । बलिदान मैले नै गर्नु पर्छ भन्ने छैन , तिमीले बलिदान गर्न सक्दैनौ भने please साथ मात्रै देउ , That's all I am asking for "

- " तिम्रो घर बाट पछि पनि हुन्न भन्नु भयो भने नी ?"

उ - "You know what, I am sick and tired of you !!! Yes I am sick and tired of you and your future plans. पछि जे हुन्छ त्यती बेला नै tackle गरुला ,Lets think about the present , that is all I can control now "

म केही बोलिन । त्यो दिन पछि न त हामीले भविश्यमा के हुन्छ के हुदैन कुरा गरेनौ ! हप्ता दिन पछि उसले मलाई एउटा अपार्टमेन्ट  रेन्ट गरेको जानकारी गराइ ।

उ आफ्नो समान हरु बाध्न थाली , शनिबार को दिन पारेर समान हरु उसको अपार्टमेन्टमा सारियो । त्यो दिन उस्कै अपार्टमेन्टमा बसे । बिहान निस्कनु अगाडी उसले मलाई आफ्नो अंगालोमा बाधी

उ - "बैरे, यो दुरी ले हाम्रो जीवन मा फेरी दुरी नलेर आवोश "

- "आउदैन "

त्यती भनि म , त्यहाँ बाट निस्के , डेन्भर को त्यो उराठ लाग्दो जाडो मा म फेरी एक्लो भएको थिए ।

बसन्तले खुसियाली संगै मेरो रिया लाई कहीले लिएर आउछ भन्ने आश मा पर्खि रहेको थिए ..............

समाप्त

बैरे ज्यु,

सफल जिन्दगी पार्ट -२ अन्त्य भई सकेको रहेछ। लास्ट सेकेन्ड पार्ट पढिसके पछि कथाले पोजिटिभ मोड लिएको थियो। अनि  कमेण्ट लेखेको थिए तर पोस्टिङ् error आएको कारण पोस्ट हुन सकेन।

कथा एकदम राम्रो छ। तर बियोगन्त रुपमा अन्त्य भएकोले मनमा नरमाइलो लाग्यो। कथाको पात्राहरु म र उ भएको कारण लेखकको आफ्नै रियल कथा झै लाग्यो। अनि कथाकारलाई नै यो बिछोड खेप्नु परे जस्तो लाग्यो। कथाकारको बिछोडको पिडाले मलाई समेत दु:ख लाग्यो।

आशा छ, यदी रियाले स्योर माया गरेको रहेछ भने फेरी फर्केर आउने छे। अनि फेरी बैरे जि को सफल जिन्दगी पार्ट - ३ सुरु हुनेछ।  हामी भाग -३ को प्रतिक्षामा रहने छौ।    

कालेदाइ

part III kaile suru hunchha ta baire ?

India gayera Ekata Kapoor sanga training leko thyo jasto chha baire le!! kati lamo lamo serial lekhna janya hola!!