Tabloid says...the possibility of Madhav Nepal as the president gets strong...
Posts 26 · Viewed 17699 · Go to Last Post
Load Previous
| राष्ट्रपतिमा माधव नेपालको सम्भवना बढ्यो | :: समाचार |
| - अमेरिकादर्पण सम्वाददाता | |
 काठमाडौं, १९ जुन/ राष्ट्रपति पदको विवाद समाधान नभइसकेको अवस्थामा संविधानसभामा तेस्रो ठूलो दल नेकपा एमालेले राष्ट्रपति पाउने सम्भावना बढेर गएको छ । नेकपा माओवादीले कुनै पनि अवस्थामा प्रधानमन्त्री एवं नेपाली कांग्रेसका सभापति गिरिजाप्रसाद कोइरालालाई राष्ट्रपति बन्न नदिने अडान लिएपछि एमालेले आफ्ना पूर्व महासचिव माधवकुमार नेपाललाई राष्ट्रपति बनाउनुपर्ने प्रस्ताव माओवादी समक्ष राखेको माओवादीस्रोतले बताएको छ ।
रामराजाप्रसाद सिंहलाई राष्ट्रपति बनाउने प्रस्ताव राखेको माओवादीले वामपन्थी एकता गर्ने र पहिलो राष्ट्रपति वामपन्थीहरुकै बनाउने नाममा एमालेका पूर्व महासचिव माधव कुमार नेपालको नाममा सहमति जनाउने सम्भावना बढेर गएको बताइएको छ । एमालेका महासचिव झलनाथ खनालले माओवादीलाई आफ्नो उद्दण्ड क्रियाकलाप बन्द गरी वामएकताको पक्षमा लाग्न आग्रह गरिरहेको बेला संविधानसभामा वर्चश्व रहेका वामपन्थीबीच कार्यगत एकता हुने सम्भावना बढेर गएको छ । राष्ट्रपति पदको विवाद नटुङ्गीएको अवस्थामा माओवादी र एमालेबीच हिजो र आज पटकपटक दुइपक्षीय वार्ता भएका छन् । वार्तामा माओवादीले कुनै पनि हालतमा प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसाद कोइरालालाई राष्ट्रपति नस्वीकार्ने अडान लिइरहेको बताइएको छ । एमालेले भने गिरिजाप्रसाद कोइरालालाई राष्ट्रपति स्वीकार नगरे आफ्नो पार्टीका पूर्व महासचिवलाई राष्ट्रपति बनाउनुपर्ने औपचारिक अडान माओवादी समक्ष राखेपछि माओवादी त्यसमा लचकताको साथ प्रस्तुत भएको बताइएको छ । यदि एमालेका पूर्व महासचिवलाई राष्ट्रपति बनाउनेमा सहमति कायम भयो भने संविधानसभामा चुनावको माध्यमबाट राष्ट्रपति चुनिने सम्भावना छ । स्मरणरहोस्, एमाले र माओवादीको संविधानसभामा बहुमत छ भने बहुमतकै आधारमा राष्ट्रपति र प्रधानमन्त्री चुन्ने प्रावधान संविधानमा उल्लेख गर्न सबै राजनीतिक दलहरुले सहमति जनाइसकेका छन् । | |
| कृषि समस्या, क्रान्तिकारी भूमिसुधार र कृषि क्रान्तिको दिशा -माधवकुमार नेपाल |  |
 |
| ५-असार-२०६५,बिहिवार | |
| हाम्रो मुलुक अर्धसामन्ती र अर्धऔपनिवेशिक अवस्थामा रहेको हुनाले यस मुलुकमा सामन्तवादका विरुद्ध क्रान्ति पूरा गर्नु नै अहिलेको क्रान्तिको प्रमुख कार्यभार रहेको छ। यस्तो मुलुकमा गरिने क्रान्ति कृषि क्रान्ति नै हुन्छ। कृषि क्रान्ति सम्पन्न गरेर नै हामी जनवादी क्रान्ति पूरा गर्न सक्छौँ। यस्तो क्रान्ति सामन्तवाद र साम्राज्यवादका विरुद्धमा लक्षित हुन्छ। हाम्रो क्रान्तिको शत्रु भनेका सामन्तवर्ग, दलाल नोकरशाही पुँजीपतिवर्ग, साम्राज्यवाद र प्रभुत्ववाद हुन्। देशी र विदेशी यी दुई शत्रुमध्ये अहिले बाहिरी शत्रुहरूले प्रत्यक्ष आक्रमण नगरिरहेको अवस्थामा देशभित्रका शत्रुहरूसँगको अन्तरविरोध नै प्रधान रहेको छ। अर्थात् अहिले घरेलु अन्तरविरोध नै प्रधान रहेको छभने बाहिरी अन्तरविरोध यसको मातहत रहेको छ। अहिले पनि साम्राज्यवादी शक्तिहरूले घरेलु प्रतिक्रियावादी शक्तिहरूलाई पर्दापछाडि रहेर सहयोग र समर्थन गरिरहेका छन्। तिनीहरू कतिपय अवस्थामा प्रकट रूपले लागेका हुन्छन्। जुनबेला बाहिरी शत्रुहरूले प्रत्यक्ष रूपमा आक्रमण गर्दछन्, त्यतिखेर बाहिरी अन्तरविरोध प्रधान हुन्छ। होइन भने देशभित्रको शत्रुसँगको अन्तरविरोध प्रधान हुन्छ। यो नेपाली समाज वा कुनै पनि देशको अन्तरविरोधलाई केलाएर हेर्नुपर्ने पक्ष हो। नेपालजस्तो अर्धऔपनिवेशिक र अर्धसामन्ती अवस्थामा रहेको देशका लागि जनवादी क्रान्ति पूरा गर्नु क्रान्तिकारीहरूका लागि प्रमुख कार्यभार हो। अहिले हामीले समाजवादी क्रान्ति गरिरहेका छैनौँ। पुँजीवादी समाजमा समाजवादी क्रान्ति हुन्छ। तर, अर्धसामन्ती समाजमा जनवादी क्रान्ति प्रमुख कार्यभारका रूपमा रहिरहेको हुन्छ। नेपाल किसानहरूको बाहुल्य भएको मुलुक हुनाले र जनसङ्ख्याको ठूलो हिस्सा कृषिमा आश्रित रहेको र गाउँमा नै बस्ने हुनाले किसानहरूको जीवनस्तरमा सुधार नभएसम्म र उनीहरूलाई सामन्ती शोषणबाट मुक्त नगरेसम्म नेपाली जनता मुक्त भएको ठानिँदैन। हामीले जनतालाई मुक्त गर्नुको अर्थ किसानहरूलाई मुक्त गर्नु हो। किसानहरूलाई केबाट मुक्त गर्ने भन्दा शोषण, उत्पीडन र भेदभावबाट मुक्त गर्नु हो। अर्थात् किसानहरू सामन्ती थिचोमिचोमा परेका छन्, सामन्तीहरूको रजाइको शिकार भएका छन्, शोषक, सामन्त र जाली–फटाहाहरूको उत्पीडनमा परेका छन्। त्यसो हुनाले किसानहरूको क्षमता र प्रतिभा उजागर हुनसकेको छैन। किसानहरूले जुन ढङ्गले प्रगति गर्न सक्नुपर्थ्यो, कृषि क्षेत्रमा जुन ढङ्गले उन्नति–प्रगति हुनुपर्दथ्यो, त्यो हुनसकेको छैन। हाम्रो देशको समस्या भनेको पुरानो सामन्ती उत्पादन सम्बन्ध कायम रहनु हो। अहिले किसानहरू अगाडि बढ्नुपर्ने युगको आह्वान हो। तर, किसानहरू अगाडि बढ्नबाट रोक्नका लागि उनीहरूलाई जुन साङ्लोले बाँधिएको छ, त्यो सामन्ती साङ्लो अझै चुँडिएको छैन। गाउँ–गाउँ र झुप्रा–झुप्राहरूलाई अझै पनि सामन्ती संस्कार र परम्पराले जकडेको छ। खासगरी समाजको विश्लेषण गर्दा नेपालको राजनीति, अर्थतन्त्र, सामाजिक स्थिति आदि सबै पक्षको जरोमा जानुपर्दछ। जबसम्म आर्थिक आधार पुरानो रहन्छ, त्यसमा उभिएको राजनीति र अन्य सामाजिक पक्षहरू पनि पुरानै ढङ्गले नै विकास भएका हुन्छन्। नयाँ आर्थिक आधारमा नयाँ राजनीति र नयाँ सामाजिक–सांस्कृतिक पक्षहरू विकास भएका हुन्छन्। हाम्रो आर्थिक आधार अझ पनि सामन्तवादको जगमा उभिएको छ। हुन त साम्राज्यवादको सहयोगले पुँजीवाद आउन खोजेको छ। तर, त्यो अझै पनि सामन्ती बन्धनबाट मुक्त हुनसकेको छैन। सामन्तवादसँगको सङ्घर्ष नै अहिले पनि नेपाली समाजको प्रमुख सङ्घर्ष रहेको छ। यस अर्थमा जनसङ्ख्याको ठूलो हिस्सा किसान हुनु, भू–भागको ठूलो हिस्सा ग्रामीण क्षेत्र हुनु, मुलुकमा अर्धसामन्ती उत्पादन सम्बन्ध कायम हुनु, सामन्तहरूको विभिन्न प्रकारको बर्चस्व रहनु आदि विशेषता अहिले पनि विद्यमान छन्। मुलुकमा औद्योगिक विकासको प्रारम्भिक अवस्था छ। हुन त १९३६ देखि नेपालमा आधुनिक कलकारखानाको विकास प्रारम्भ भएको पाइन्छ। तर, यति हुँदाहुँदै पनि नेपालमा आधुनिक उत्पादन प्रणाली र आधुनिक कलकारखानाको पनि योगदान समग्र अर्थतन्त्रमा रहेको छ। राष्ट्रिय अर्थतन्त्रमा ४२ प्रतिशत जति योगदान रहेको कृषि क्षेत्र र त्यसमा संलग्न किसानहरूको समस्या प्रमुख रूपमा रहेको छ। हामीले देख्यौँ– ००७ सालको क्रान्तिमा पनि जबसम्म क्रान्तिकारी आन्दोलन सहरिया बुद्धिजीवीबीचमा मात्र सीमित रह्यो, तबसम्म राणाशाहीको सत्तालाई आधारभूत रूपमा धक्का पुर्या्उन सकेन। जब मुक्ति सेना वा क्रान्तिमा किसानहरूको सहभागिता बढ्दै गयो, क्रान्तिकारी योद्धाहरू जन्मिँदै गए, त्यसपछि राणाशासनको जग हल्लियो। जब आन्दोलन गाउँ–गाउँमा फैलिन थाल्यो, त्यहाँ हतियार बोकेका मुक्तिसेना उठ्न थाले, त्यसपछि राणाशाही कमजोर र धराशयी हुने स्थितिमा पुग्यो। त्यसैगरी बिर्ता उन्मूलनको प्रक्रिया अघि बढाउन थालियो। त्यसपछि किसानहरू सामन्तका विरुद्धमा बढ्न थाले। किसानहरूले ००९, ०११, ०१२ र ०१४ सालमा विशाल आन्दोलन गरे। कतिपय ठाउँमा तमसुक च्यात्ने, भकारी फोर्ने र जग्गा खोस्ने आन्दोलन सुरु हुन थाल्यो, इज्जत तथा प्रतिष्ठा प्राप्तिको आन्दोलन सुरु भयो। 'रे' होइन, 'जी कहो' आन्दोलन सुरु भयो। यी सबै आन्दोलनमा हजारौँहजार किसानहरू सहभागी भए। अझ बारा–रौतहट त मुक्तक्षेत्र नै घोषणा भयो। यस्तो ढङ्गले किसान आन्दोलन उभारको क्रमबाट अगाडि बढ्यो। यसले प्रजातान्त्रिक आन्दोलनलाई टेवा पुर्या्यो। प्रजातान्त्रिक आन्दोलन शक्तिशाली भएर अगाडि बढ्न थाल्यो। त्यसबेला यहाँका प्रतिक्रियावादी शक्तिहरू आत्तिए र कम्युनिस्ट पार्टीमाथि प्रतिबन्ध नै लगाउन पुगे। तर, कम्युनिस्ट पार्टी प्रतिबन्धित भए पनि किसान पार्टीका रूपमा यो पार्टी किसानहरूका बीचमा कार्यरत रह्यो। किसान पार्टीका रूपमा नै पार्टीलाई जोगाउन सकिन्छ भन्ने तत्कालीन पार्टी नेतृत्वको धारणा रह्यो। नेपालको परिप्रेक्ष्यमा किसानहरूको महत्त्व कति रहेको छ भन्ने कुरा त कम्युनिस्ट पार्टी प्रतिबन्धित रहँदा किसान पार्टीका रूपमा कम्युनिस्ट पार्टी विकास भएको कुराले पुष्टि हुन्छ। कम्युनिस्ट पार्टीका पोलिटब्युरो सदस्यहरू किसान सङ्घका अध्यक्ष र महासचिव बने। यसरी किसान सङ्घले राष्ट्रिय राजनीति र नेपालको सामाजिक आन्दोलनमा महत्त्वपूर्ण स्थान प्राप्त गर्योर। त्यो त्यतिबेलाको अवस्था हो, जतिबेला भर्खर–भर्खर नेपाल राणाशाहीबाट मुक्त भएको थियो। नेपालको आन्दोलनलाई अगाडि बढाउन किसानको सहभागिता अनिवार्य रहन्छ। किसानहरूको सहभागिताबिना मजदुरहरूको मात्र सहभागितामा वा पेटी बुर्जुवाको सहभागितामा आन्दोलन सशक्त हुन सक्दो रहेनछ भन्ने कुरा प्रष्ट भएको छ। पञ्चायती शासन व्यवस्था लादिएपछि त्यसपछिको निर्णायक लडाइँ ०४६ सालमा भएको थियो। यो लडाइँमा पनि जब ग्रामीण क्षेत्रमा आन्दोलन प्रवेश गर्यो्, जब पाटनका किसानहरू जाग्न थाले, जदुकुहाका किसानहरू जाग्न थाले, भक्तपुर, कीर्तिपुर, काभे्र र चितवनका ग्रामीण इलाकामा आन्दोलन पुग्न थाल्यो, तब विद्रोहको राँको दन्किन थाल्यो। त्यसपछि पाटनका किसानहरूले पाटन मुक्त गरे, कीर्तिपुरमा किसानहरूले कीर्तिपुर मुक्त गर्न थाले। पञ्चायती शासकहरू थर्कमान भए र पञ्चायती व्यवस्था हटाउन र बहुदलीय व्यवस्था घोषणा गर्न बाध्य भए। अर्थात् किसानहरूको राष्ट्रिय राजनीति र प्रत्येक आन्दोलनमा अहम् भूमिका रहेको छ। त्यसैले किसानहरूलाई जागृत, सङ्गठित र आन्दोलित नगरेसम्म नेपालको राजनीति अगाडि बढाउन सकिँदैन भन्ने कुरा प्रष्ट भएको छ। चाहे पुरानो समाजलाई ध्वंस गर्ने सवालमा होस् वा नयाँ समाजको निर्माणमा होस्, नेपाली समाजलाई अग्रगतिको दिशातर्फ लान किसानहरूको सहभागिताबिना सम्भव हुँदैन भन्ने कुरा प्रष्ट भएको छ। समाजलाई विकास गर्न र प्रगतिको दिशातिर लैजान किसानहरूको मुक्ति अनिवार्य र अपरिहार्य रहेको छ। यही कुरालाई महसुस गरेर २००६ सालमा गठन गरिएको नेपाल कम्युनिस्ट पार्टीले लगत्तै ००८ सालमा अखिल नेपाल किसान सङ्घको स्थापना गर्योा। पछिल्लो कालमा हाम्रो पार्टी भूमिगत अवस्थामा रहँदा ०३५ सालमा नेकपा (माले) को गठन हुँदा पनि र अझ त्यसभन्दा अगाडि पुष्पलाल समुहको गठन भएपछि किसानहरूको कार्यक्रम र क्रान्तिकारी किसान सङ्घ निर्माणमा जोड दिएको पाइन्छ। त्यसैगरी ०३५ सालमा पार्टीलाई अगाडि बढाउने क्रममा नेकपा (माले) को गठन भयो। त्यसपछि ०३७ सालमा पहिले गठन गरेका जनसङ्गठनमध्ये किसान सङ्घ एउटा हो। तराईको ग्रामीण इलाकामा किसान सङ्घलाई पुनःगठन गरिएको थियो। तत्कालीन नेकपा (माले) ले पनि किसान क्षेत्रको कामलाई अगाडि बढाउन सुरुमै योजना बनाएर लागेको थियो। क्रमशः |
| राष्ट्रपति एमालेबाट, प्रधानमन्त्री माओवादीबाट | :: समाचार |
| - अमेरिकादर्पण सम्वाददाता | |
 काठमाडौं, २० जुन/ नेपालको प्रथम राष्ट्रपति को हुने भन्ने विवाद चलिरहेको बेला रातारात कुनै नाटकीय घटना मञ्चन भएन भने संघीय लोकतान्त्रिक नेपालको प्रथम राष्ट्रपतिमा नेकपा एमालेका पूर्व महासचिव माधवकुमार नेपाल हुने पक्कापक्की भएको छ ।
यस विषयमा माओवादी र एमालेबीच औपचारिक सहमति भैसकेको छ । दुवै पार्टीले औपचारिक रुपमा यसको घोषणा गर्न बाँकी रहे पनि एमालेको समाचारस्रोतले दिएको जानकारी अनुसार नेपालको प्रथम राष्ट्रपति सहमतिको आधारमा नभइ संविधानसभाले चयन गर्नेछ । समाचार अनुसार एमालेले संविधानसभामा आफ्नो पूर्व महासचिव माधवकुमार नेपाललाई राष्ट्रपतिका लागि प्रस्ताव गर्नेछ भने माओवादीले सो प्रस्तावलाई समर्थन गर्नेछ । दुइ दलले र्समर्थन गरेपछि माधवकुमार नेपाल बहुमतको आधारमा नेपालको प्रथम राष्ट्रपति चुनिनुहुनेछ । तर, माओवादी र एमालेले कांग्रेसलगायत सबै दलको सहमतिमा माधवकुमार नेपाललाई राष्ट्रपति बनाउने प्रयास जारी राखेका छन् । राष्ट्रपति चयन भएपछि प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसाद कोइरालाले आफ्नो राजीनामा राष्ट्रपतिसमक्ष दिनुहुनेछ । उहाँको राजीनामा राष्ट्रपतिले स्वीकार गरेपछि नयाँ प्रधानमन्त्री चयनको लागि राष्ट्रपतिले आव्हान गर्नुहुनेछ । त्यसको लगत्तै दशवर्षे जनयुद्धबाट संविधानसभासम्म आइपुग्दा सबभन्दा ठूलो पार्टीको स्वरुपमा स्थापित नेकपा माओवादीका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रधानमन्त्री चुनिनुहुने पक्कापक्की भएको छ । हिजोको सातदलको बैठकमा एमाले र माओवादीको उल्लेखित सहमतिको संकेत पाएका प्रधानमन्त्री कोइरालाले आक्रोशित मुद्रामा एमाले र माओवादी मिलेर सरकार चलाउनोस् म प्रतिपक्षमा बस्छु भन्ने घोषणा गर्नुभएको थियो । | |
| कोइराला–नेपाल गोप्य वार्ता, सरकारको नेतृत्व लिन माधव नेपाललाई आग्रह | |
|
| २२-साउन-२०६५,बुधवार | |
| काठमाडौं। राष्ट्रिय सहमतिको सरकार गठनको लागि पहल थाल्नुभएका प्रधानमन्त्री गिरिजाप्रसाद कोइरालाले आज नेकपा एमालेका पूर्व महासचिव माधव कुमार नेपालसँग नेकपा एमालेका वरिष्ठ नेता कृष्णलाल महर्जनको ललितपुरस्थित निवासमा भेटवार्ता गरी सरकारको नेतृत्व गर्न आग्रह गर्नु भएको छ। भेटमा आफूलाई राष्ट्रपति हुन नदिएका माओवादी नेता पुष्पकमल दाहाललाई प्रधानमन्त्री बन्न नदिन स्वदेश र विदेशी सबैलाई मिलाई सकेको हुँदा जसरी भए पनि सरकारको नेतृत्व गर्न आग्रह गर्नु भएको छ। नेपालले आफू संविधानसभाको सदस्य नरहेका तर्फ इंगित गरेपछि कोइरालाले विश्वनाथ उपाध्यायले संविधानसभाको सदस्यमा सपथ नखाएका कारण आफू मन्त्रिपरिषद्को बैठकबाट उपाध्यायको ठाउँमा तपाईलाई सिफारिस गरिदिन तयार भएको र त्यसका लागि तपाई सरकारको नेतृत्वका लागि तयार हुनुपर्यो भन्नु भएको थियो । नेपालले भने पार्टीका साथीहरुलाई सोध्नु पर्ने बताएपछि कोइरालाले एमाले नेताहरुलाई म आफै फोनबाट सम्झाउन तयार छु तपाई नेतृत्वका लागि तयार हुनुपर्यो भन्नुभएको थियो। यसैबीच सरकार गठन गर्न सहमति र सहकार्यका लागि हिजो संविधानसभामा प्रतिनिधित्व गर्ने साना दलहरुसँग छलफल गर्नुभएका प्रधानमन्त्री कोइरालाले आज व्यक्तिगत भेटघाटलाई निरन्तरता दिनुभएको हो। यसअघि प्रधानमन्त्री कोइरालाले बिहान राष्ट्रिय जनमोर्चाका नेता चित्रबहादुर केसीसँग भेटवार्ता गर्नुभएको थियो। उहाँले आजै दिउँसो राष्ट्रिय जनशक्ति पार्टीका अध्यक्ष सूर्यबहादुर थापा, चुरे भावर एकता समाज पार्टीका अध्यक्ष केशव मैनालीलगायतका नेताहरुसँग भेटवार्ता गर्ने कार्यक्रम रहेको बालुवाटार स्रोतले बताएको छ । यसअघि बुधबार संविधानसभामा प्रतिनिधित्व गर्ने विभिन्न दलका नेताहरुलाई प्रधानमन्त्रीनिवास बालुवाटारमा बोलाएर राष्ट्रिय सहमतिको सरकार निर्माणमा सहयोग गर्न आग्रह गर्नुभएको थियो। आजको एक मात्र आवश्यकता राष्ट्रिय सहमतिको सरकार बनाउनु रहेको भन्दै कामचलाउ प्रधानमन्त्री कोइरालाले यसमा सबै पक्ष संवेदनशील भएर लाग्न आवश्यक भएको बताउनुभएको थियो। भारतलगायत सबै मित्र राष्ट्रहरु सहमतिको सरकारको पक्षमा रहेको दलका नेताहरुसँगको भेटमा बतानुभएको भेटमा सहभागी सद्भावना पार्टीका अध्यक्ष राजेन्द्र महतोले जानकारी दिनुभयो। भेटमा अध्यक्ष महतोले आफूहरु निर्वाचनबाटै आएकोले जनता र राष्ट्रप्रतिको दायित्व उत्तिकै रहेको उल्लेख गर्दै राष्ट्रिय सहमतिको सरकार गठन र संविधान निर्माण प्रक्रियामा आफूहरुको पूर्ण सहयोग रहने बताउनुभएको महासचिव अनील झाले बताउनुभयो। अध्यक्ष महतोले सरकार गठनका लागि तयार गरिने साझा कार्यक्रम भने चार दलको मात्र नभई सबै दलको सहमतिमा तयार पारिनुपर्ने बताउनुभएको थियो। प्रधानमन्त्री कोइरालाले बुधबार बिहान दुई मधेसवादी दल र नेकपा मालेका शीर्ष नेताहरुसँग पनि भेटवार्ता गर्नुभएको छ। प्रधानमन्त्रीनिवास बालुवाटारमा भएको भेटवार्तामा सरकार गठनलगायतका विषयमा कुराकानी भएको स्रोतले बताएको छ। तमलोपाका अध्यक्ष महन्थ ठाकुरसँगको भेटमा नयाँ सरकार गठनप्रयासबारे छलफल भएको र कोइरालाले सरकारमा नजाने आफ्नो पार्टीको निर्णय फिर्ता लिन आफूहरुलाई आग्रह गर्नुभएको अध्यक्ष ठाकुरले जानकारी दिनुभयो। प्रधानमन्त्री कोइरालाले सार्क शिखर सम्मेलनका बारेमा जानकारी गराउने भनिए पनि भेटवार्ता नयाँ सरकार गठनका विषयमा केन्द्रित रहेको बुझिएको छ। यसैबीच कांग्रेस सभापति एवं प्रधानमन्त्रीका विश्वासपात्रका रुपमा रहनुभएका कांग्रेस नेता अमलेशकुमार सिंहले माओवादी अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डसँग भेटवार्ता गर्नुभएको छ। भेटका विषयमा थप केही कुरा भने सिंहले बताउन चाहनुभएन। |
lol
Please log in to reply to this post
You can also log in using your Facebook
You can also log in using your Facebook
What people are reading
You might like these other discussions...
· Posts 15 · Viewed 3167 · Likes 3
· Posts 1 · Viewed 277
· Posts 7 · Viewed 1715
· Posts 4 · Viewed 479 · Likes 1
· Posts 1 · Viewed 130
· Posts 1 · Viewed 132
· Posts 5 · Viewed 638
· Posts 1 · Viewed 191
