साझामा दीपको कथाकथनकलाबाट पहिलोपल्ट छक्क परेको आज ठ्याक्कै ६ वर्ष भएछ । “मर्दको छोरा” (जुलाई २००२) बाट शुरु भएको त्यो पठनआनन्दयात्रा अनेक अद्वितिय हर्ष-विस्मातका नोस्टाल्जिया, मीठा मीठा लडिबुडी र केही प्रश्न-मग्नताका शिविरहरुसमेतबाट गुज्रेर आज कथाकलाकार स्वयंको साईबर-विदाईसम्म आईपुग्दा एक जुग भोगेको अनौठो महानुभूति भइरहेको छ ।

दीपको अद्वितिय सरलता र सरसतायुक्त आख्यान बाहेक अन्तराल अन्तरालमा सामयिक सन्दर्भहरु उपर मुक्तक शैलीमा आउने जटील टिप्पणीहरुले पनि पाठकहरुलाई बुद्धिविलास गर्न वा मजस्ता अलिक साँघुरो राजनैतिक कोठामा अभद्रताको ढोका थुनेर बसेकालाई एउटा वैकल्पिक क्षितिजको भद्र चिनारी दिएको हो भन्छु म । जीवन समग्रताको नाम हो भने त्यसलाई त्यसरी नै भोगियो दीपको साईबर-सहयात्रामा ।

दीपको यो साईबर-विदाई जीवनको अन्य मोडमा भेटका लागि निमन्त्रणा हो भन्ने मानेको छु मैले ।

साझाका एक प्रतिभाशाली र भद्र सहायात्री दीपलाई यहाबाट शुरु हुने अर्को यात्रामा सुखद गतिमयता र तृप्त पूर्णताको लागि समस्त शुभकामना !!

Nepe

फुर्सद पाउनासाथ साझा चियाउदा प्राय स्टोरिज हरु मेरो पहिलो क्लिक हुने गर्छन। "बिदाइ" आज देखे, बिदा कथा कै अर्को भाग जस्तै केहि होला भनेर यो धागो खोल्न सकिन, (बिदा पढ्दा दिनै भरि मन अमिलिएको थियो) तर दीप को कथा छुटाउन मन ले कहा मान्थ्यो र। पढि सकेपछि लाग्यो शायद नपढेकै भए बेश हुन्थ्यो होला। कम्सेकम आश सम्म गरिन्थ्यो होला दीप का बाङे,ट्वाके, झ्यालिन्चा,दिब्या,भिनाजु, इन्द्रेणि हरु ढिलो चाडो पक्कै "घर" आउलान भनेर......
खैर, जीबन समग्रता को नाम हो नेपेदाइ को यो भनाइ म फेरि दोहोर्यौने अनुमति चाहन्छु, केहि तिता, धेरै मिठा बिर्सिनसक्ने सम्झना हरु को खात मा  दीप र दीप का कथाहरु सधैं मेरो स्‍मृति मा मिठा सम्झना बनेर बस्ने छन।

शुभकामना आगामि दिनहरुका लागि!
  

दीपले आफ्नो कथामा जस्तै टर्न दिएको नि - कंहा जान सक्छन् ती ?

‌‌+

+

म नि कथा पढ्छु भनेर आ'को त यस्तो पो देख्न परो !

यो सपनै हो भनेर आफूलाई चिमोटेको समेत छैन लौ !

Deep bro,

R u really serious? It's been a habit reading your stories, it feels like i know u from a long time and suddenly while i read this it makes me feel that it won't be easier for us to be in sajha without u but i respect your decision or are you making us fool in May.....!!! We all would love to see u back asap .

यो कथाको अर्को भाग कहिले आँउछ होला?

पहिला पढ्दा त्यस्तै लाग्यो, अहिले पनि बिस्वास लागेको छैन। तारा नक्षत्रमा हुनेछ, नक्षत्र ब्रम्हान्डमा र त्यस्तै दीप पनि सधैं साझामा नै रहनु हुनेछ भन्ने आशा गर्छु।

म चाहीं अर्को कथाको प्रतिक्षामा छु है।

आँच, दिप ज्यो के हौ यस्तो ? इ हि हि हि !! छ्या कस्तो मान्छे होss? मुटु चसक्क भयो केss!!! छ नि!!  जिस्केको होss ल!! भन्दिनु न लss?

साँच्चि हजुरले बिदाइ भनेको लास्ट लाइनतिर आँखा पुगेदेखुन मोलाइ कस्तो रुन मोन लाइराको छ नि हौ ss।  किन बिदाइ भनेको हजुरले ?? मो सित रीस उठ्यो होss ?  कान समात्छु लss?

मोलाइ राम्रो लेख्नु आउन्दैन केss । बेस्कन रोइदिम् ? क्वाँss क्वाँss  बिदाइ नभन्नु लss!!!

वास्तबमा नछोड्नु पर्ने मान्छे ले छोड्दै हुनुहुन्छ।

तर मैले अरु मान्छेहरु ले छोड्नु पर्छ भनेको हैन है साथीहो ।

हैन दीपदा कहाँ जादै हुनुहुन्छ, कतै सभासदमा पर्नु भएन भन्या, लौ है साथीहो खोजिगर्नु पर्‍यो।

यो त हाम्रो लागी सजाय् नै भयो है। तर म चाँही आशाबादी छु दीप फर्किन्छ भनेर।

शायद यसो भन्दा अतिसयुक्ती नहोला कि साझा प्रतिको मेरो क्रेजको एउटा प्रमुख, उत्क्रिस्ठ र अर्थपूर्ण क्षमा दीप र उन्का कथाहरु थिए। साधारण घटनाहरुको असाधारण प्रस्तुति हरु जो थिए, तिनिहरु अतुलनिय थिए र शायद नेपाली कथा संग्रह भाग १ र २ जस्तै दीपका कथाहरु पनि मानसपटलमा अमिट भएर निरन्तर, अबिरल र अनवरत उब्जिरहनेछन। सबै कथाहरु लिस्ट गरिरहन सकिन। तर त्यो 'इन्द्रेणी' कथा, त्यहाँकी सुसिल र स्निग्ध इन्द्रेणी अनी चन्चल तर इमान्दार दीप सदैब सम्झिरहने बिम्बहरु हुन। अनी त्यो अन्तिम पारीद्रिस्य, जहाँ इन्द्रेणि लाग्न खोज्दा खोज्दै पनि समय निख्रिरहेको छ, त्यो अत्यन्त उत्क्रिस्ठ छ।   

कुनै खेद छैन कि दीप ले आफ्नो जीवन चर्यालाई यता र उताका तुलोहरुमा मिलाएर साझाबाट बिदा लिने निर्णय गरेका छन। उन्को निर्णय, र उन्को जीवन। मेरो सम्मान र शुभकामना सदैभरी। तर स्वार्थ म संग पनि छ र म पनि चाहन्छु उनि फर्किउन। आउ तिमी पुन: फर्कीएर र साझा फुलबारिमा अरु सुन्दर पुष्पहरु उमारिदेउ।

I DID NOT GET IT.......... If you really love this site then where ever you go, sajha.com is just a click away unless you are going to a remote area where no Internet access is available..

Any way good luck  and have fun whatever you do