म जन्मदा

Posts 2 · Viewed 4492 · Go to Last Post

· Snapshot

Like · Likedby · 0

म जन्मदाको
त्यो शुन्य समयमा
यो शुन्य मस्तिष्कले के सोच्यो होला ?
शुन्यतालाई चिर्दै रोएथे रे ।
दुनियाँ चिहाएको
त्यो पहिलो क्षण
यी आँखाहरूमा कहाँको प्रेत लाग्यो होला ?
भयभित भई रसाएथे रे ।
आखिर,
के चाहि पचाउन गाह्रो भएको थियो ?
कुन चाहि रुप थियो यो दुनियाँको ?
त्यति गाह्रो भएको ।
असह्यय भएको ।

आज त्यहि शुन्य समय
जव सेकेण्ड, दिन, बर्षहरू हुदै,
शरद बसन्तहरू पार गर्दै,
जलवायुसँग परिवर्तन हुदै,
केहि स्मरणले,
जव शुन्य मस्तिष्कमा केहि ठाउँ लियो ।
बासना अनि चेतनाको विकास भयो ।
अनि,
मैले महसुस गरे,
सबै व्यर्थ,
झन गलाउछ सधैं
रुवाउछन् सधैं सधैं
शुन्यता मेट्न चाहदैनन् कोहि ।
गलामा हाड भईदिन्छन् ।
प्रेत भएर मडारिदिन्छन् ।
अनि मात्र,
मैले थाहा पाए ।
म जन्मदा,
मेरो आँखा किन रसाएथ्यो ।
मेरो चिच्याहट किन बढेथ्यो ।

त्यसैले त, इच्छा हुदैनथ्यो, यस धर्तिमा आउन ।
अपच भई पीडाँ बढेथ्यो ।
यो सुन्दर दुनियाँको,
कुरुप व्यवहारले गर्दा ।
स्वार्थले सीमा नाघ्दा ।
पीडाँको झझल्को देखि,
आउन चाहन्दैनथ्यो ।
भाग्न चाहन्थ्यो ।
टाढा टाढा धेरै टाढा,
क्षितिज पारि,
कहिल्यै नभेट्ने गरि ॥