मैजुबाल तिरका हावामा निक्कै सास फेरीया छ। लेखम्ला नी कुनै बेला। बरु त्यो चाबेल चोकबाट रिंगरोडको ओरालो ओर्लिदै धोबिखोलाको पुल तिर लाग्दा आधा ओरालो ओर्ले पछि दायाँ लागेर त्यो ढिस्काँ चढे पछिका गफहरु पनि छन। मैजुबाल तिर बाट उता गौरीघाट तिर पुगेका कुराहरु छन। आरुबारी तिर पुगेका पनि छन। बरालिनु बरालिईन्थ्यो नी उ बेलाँ के गर्नु?
हो त्यो सडकाँ बालुबा भएसी साईकलले धर्म छाड्थ्यो। झन तिन तिन मग लाए पछि त त्यो जोस थाम्न साईकललाई यसै पनि मुस्किल पर्ने। बिचरा साथिको नाकले नराम्रो घात पाएछ। त्यसरी छुट्टीमा आको अर्काको छोरा -- ल त्यो भैगो भने पनि आफ्नो साथि --त्यसरी जोतिदिनु हुन्थ्यो के त?
हो त नी बाङ्गेले लउ लेटर टाईप हानेर भिडाम्थ्यो -- ठीटी मस्किए लेटर उस्को भन्थ्यो भडकिए अर्कैको भन्दिन्थ्यो।
दिने बिचार छ कि के हो उफ्रीको पनि एउटालाई? आफुले नी लउ लेटर नपढ्या धेरै भो। यसो कुरा उठ्या बेला भनेर नी नत्र त नभने नी हुने हो ---
दीप, नयाँबजारको नेपाल बरफ फ्याउटरीको कुरो गरेको? किन नजानु साँच्चै चप्पल प्याट प्याट पार्दै गइन्थ्यो नि!
भिजिटर, यो मलाई जिम्माल भन्या चाहिँ चौतारी तिर हो। हेरि आफू परियो गोडा तिन बिसेक उमेरको पठ्ठो (आच्या बुढो भन्छन क्यार), यसो चौतारी छिर्या "ए रात्ते कल्ले ठम्मयाउला र म बुढो भनेर" भन्दै, एउटो बजियाले चिनिहाल्यो। अनि त फुकि हाल्यो नि जताजतै यि जिम्माल बुढा हुन् भनेर। गोडा आठेक तरुनी त त्यसपछि तर्केर हिन्याछन गाँठे म देखि। कम्ता दुख पा मान्छे हैन म! हरिशरणम!!
बरु त्यो कपनको गुम्बा चाइई मलाई नि खुब याद आउँछ, अलि अलि भुलि बिसरी यादेँ छ क्या त्यतातिरको!
एऽऽऽ लौ ठिटाहरु तेइ नेपाल बरफाँ चप्पल पड्का'र बरफ किन्न आउने फुच्चेहरु र'छन । मेरो साथिको हो त्यो । बरफ त सँधै फिरि, गर्मीआँ त ठिकै हुन्थो, जाडो बेलाँ नि बरफ भिडाउन खोज्थो सोमले । तो बासी पाउरोटीको धुलो टुप्पातिर हाल्या बरफलाइ खुवा बरफ भन्दै खान्थे फुच्चेहरु । एक सुकाँ ३ टा दिएसिन दङ्ग पर्थे हाताभरी तपतप चुइने बरफ सुर्लुप्प सुर्लुप्प पार्दै हिन्थे । तो बेलाँ देख्या काले काले फिस्टे जिम्माले होला, अलि मोटे पुड्के चै दीप होला जस्तो लायो, 
"..... दिने प्रभो चै तिका: ब्रो त होला नी "
हैन हैन ब्रो, गुच्चा चै खेलिएन । 
दीप प्रभो कता सवारी भैबक्स्या हो कुन्नि आज? न गाथमा आराम भएन कि? न तात्तो न छारो के साझा जानु भनेर आफैँ आरामगरि टोपल्नुभा हो, मर्जी होस! प्रभो! प्रभुको अनुपस्थितीले बाङ्गे महात्म्यको व्रत बस्ने र कथा श्रवण गर्न आतुर भक्तजनहरुमा ठुलो भुइँचालो चलेको छ। त्यो भन्दा पनि विभत्स रस त प्रभोको अनुपस्थितीमा वियोग भोगिरहेका साझाका षोडसीहरुको त्राहिमाम् त्राहिमाम् क्रन्दनले यो जगत कँपाउँदा उत्पन्न भएको छ। हे बाङ्गेसखा, हे सुपारीसखा, हे बर्मुसखा, हे ट्वाकसखा, हे हाँडिगाउँका अधीपती, हे टुकुचा पूर्व बागमती पश्चिमको पावन भुमिमा बिराजमान तरुणिप्रिय, तरुणीभक्त दीप प्रभो, यस्ता तपाइँलाई कोटि कोटि हैन पाए अशर्फी घोटी घोटी प्रणाम टक्रयाउन साझापुरका भक्तजनहरु लालायित छन्! महात्म्यको अर्को अध्यायको दीप बालि बक्स्योस प्रभू, स्वस्ती गर्न ठिक्क पारेको मोहोर पनि कास लागेर जान थाल्यो नत्र सिलावरको सुकिमा परिएला!
नमस्कार!
बाङ्गेपुराणका लेखक श्री दीपज्यूको अनुपस्थितीले साझापुरको जनजीवन आज पनि प्रभावित रह्यो। चोक चोक र गल्ली गल्लीका थ्रेडहरुमा फाट्ट फुट्ट रुपमा पोस्ट खुलेका थिए भने साझा रिङरोड बाहिरको चौतारीमा भने पहिले जस्तै भिडभाड देखिन्थ्यो। कयौँ पाठकहरु, बाङ्गे पुराण पढ्ने मनसायले शैक्षीक बिदामा रहेको परिस्थीतीमा लेखक दीपको ऐच्छिक बिदाले उनिहरु निकै अलमलमा परेको समाचार प्राप्त भएको छ। लजालु, कोमल, संवेदनशील, सुन्दर तथा फक्रेको गुलाब जस्ता षोडसी फ्यानहरुमा दीपको अनुपस्थितीले अन्यौलको वातावरण सृजना गरेको कुरा हाम्रा सम्वाददाता बताउँछन्। उनिहरु, बाङ्गे पुराण पाठनको आसमा , मेकअप, फेसियल, वैक्सिङ, थ्रेडिङ देखि लिएर महिनौँ देखि कायम रहेको डाइटिङलाई समेत बिर्सन पुगेका छन जसले गर्दा जर्खरिएका, रुखो, स्थुल र बोके प्रवृतीका ठिटा तथा बुढाहरुलाई दिउँसै पनि औँशीको रात अनुभव हुन थालेको कुरा पनि हाम्रा सम्वाददाता बताउँछन्। बाङ्गे तथा सुपारीलाई आफ्नो आइडल मान्ने र त्यस्तै संवाद तथा हाउभाउ कपि गर्न खोज्ने स्कुले बिद्ध्यार्थीहरु नयाँ बाङ्गे पुराणको हालको अभावले गर्दा पुन: पहिलेकै एक्स बक्स र प्लेस्टेसनमा फर्कन बाध्य भएका छन्। बाँकि समाचार एकैछिनको बिश्राम पछि-
You can also log in using your Facebook
