बाह्! बाह्!

त्यो सबै त्यहि उहिलेको diary मा लेखिएका कबिता हरु हो हगि जिम्माल बा.

 क्या हो जिम्माल बा, फेरि ति पानाहरु एक एक गरि पल्टन थालेछन नि 
I remember once you told me about it. he he...

जिम्माल बा धेरै पछि  है।  राम्रो लाग्यो दुइटै  

:)

ओहो! धन्यवाद pjna जी। नेपालीमा तपाइँको नाम लेख्नै आएन, उता चौतारी तिर भए नाम राखिदिन्थे बोलाउन मिल्ने गरेर! जे होस धन्यवाद् मन परेकोमा।

हाहाहा चित्रे के थाहा अर्को साल के हुने हो! " कल क्या भरोसा, भरोसा नहिँ पलका"

ठुल्दाई, बाह् भन्या कि वाह भन्या?

हो पर्भु हो, बन्द डायरीकै पाना पल्ट्या हो, के गर्नु। कहिले काहिँ हावा चल्छ के बेसरी अनि फररर पाना पल्टिँदै जान्छ!

माष्टरनी दिदी हो भन्या, मान्छे नै अर्कै भइएछ जस्तो लाग्यो मलाई यतातिरको यात्रा नै बिर्सिसकिएछ।

धन्यवाद्। 

धेरै पछि यो धागो अगाडि ल्याएको!

म शान्ती जीउँदै छु।

शान्त छ मन्
शुन्य,बेहोश,आनन्द!
या कुनै निद्रामा;
म रिक्तता बटुल्दै छु,
म तिक्तता बटुल्दै छु!
मलाई बिउँझाउने पदचापहरुलाई
एकछिन उपेक्षा गरेर,
मेरा कानमा बेहोशीको कपास कोचेर,
म,शून्यता जिउँदै छु,
म,मुर्छित् हाँस्दै छु,
म खेल देख्दैछु तुफानको,
म भेल दैख्दै छु उफानको!!
यो बुझाइ हो शायद,
मेरो अबुझ मनको।
यो भोगाई हो शायद,
मेरो यान्त्रिक जीवनको।
परिभाषा, परीवर्तनले परिवर्तीत् छ!
अभिलाषा, आशाले कंपित छ!
नियात्रा, शान्तीले थकित् छ!
शान्त, बेहोश आनन्द,
म शान्ती जीउँदै छु!

म खेल देख्दैछु तुफानको,
म भेल दैख्दै छु उफानको!!

यो बुझाइ हो शायद,
मेरो अबुझ मनको।
यो भोगाई हो शायद,
मेरो यान्त्रिक जीवनको।

dami chha...

                जब लुकीलुकी चियाउँछ रंगीन शरद

                         लाग्छ हरपल तिमीले-
                         काँध कोट्याएर बोलाइरहेजस्तो
                         पछाडिबाट सुटुक्क-
                         आँखा छोपेर झुक्याएजस्तो
                         जब लुकीलुकी चियाउँछ रंगीन शरद
                         दोबाटोमा अलिक छेलिएर-
                         तिमी मलाई कुरिरहेजस्तो
                         र हरेक घुम्तीमा म मोडिँदा-
                         तिमी मेरो छातीमा ठोक्किएजस्तो
                         जब लुकीलुकी चियाउँछ रंगीन शरद
                         हेर, मभित्र बगेको तिम्रो याद
                         झन् झन् गाढा भईरहेको
                         जब लुकीलुकी चियाउँछ रंगीन शरद
                         ए मेरो देश!
                         हेर, तिम्रो मिहिन स्पर्शले मात्तिएको म
                         तिमीसंगको मेरो प्रेमकथा
                         निष्फिक्री, वेपर्बाह
                         यी घुम्ती-घुम्तीलाई सुनाइरहेको
                         घुम्ती कुरेर बसेका
                         यी बस्ती-बस्तीलाई सुनाइरहेको ।

                                                                                       -सेप्टेम्बर २००८

                                                                                        नागोया, जापान

           (Also posted in http://www.basantagautam.com)

लौन यसको अक्षर कसरि ठिक गर्ने होला?

मनभित्र बर्सौदेखी गुम्सिएका संवेगहरू

आज एक्कासी बिस्फोट भएर

मलाई गाली गर्न खोज्दैछन

अनि प्रत्येक पल प्रस्न गरिरहेछन

"त्यो उराठलाग्दो मनभित्र किन कैदी बनाइस हामीलाई

बर्सौदेखी सुनौलो किरणको आशा देखाएर

अन्धकार परिवेशहरुमा किन भुलाइस हामीलाई

तलाई थाहा हुनुपर्थ्यो हामी एकदिन बिस्फोट हुनेछौ

अनि ज्वालामुखी ल्याउनेछौ “|

म संवेगहरूसंग केहि बोल्न सक्दिन

म तिनिहरुसंगै उठ्छु , तिनिहरुसंगै सुत्छु

हो, मलाई मेरा संवेगहरूले आजकल

बन्दि बनाएका छन् |

म ज्यादा सोच्दिन, संवेगहरूसंग हिंड्छु

म ज्यादा खुल्दीन,संवेगहरूसंग डुल्छु

कैयेन् प्रहार र चोटहरुले सिकिस्त घाइते भएर

युधभुमिको एउटा सिपहिजस्तो

अलिअलि आत्मसमर्पण  अनि अलिअलि आत्मसम्मान

भित्रभित्र उमारेर बाचिरहेछु आजकल |

सायद म आजकल बाच्ने कला सिकिरहेछु

न बर्तमानको चासो छ ; न भाबिसेय्को चिन्ता

बस म यताउति प्रहारहरुलाई पन्छाउदै

एउटा जीवनकहानी लेखिरहेछु पत्थरहरुको सहरमा

कुनबेला काहानेर कता गएर के गर्छु

कुनै पत्तो छैन

बस हिडीरहेछु संवेगहरूको  लहरमा  |