एउटा जे पायो त्यहि टुक्रा! यत्तिकै रहन्छ वा परिमार्जन हुन्छ थाहा छैन, तर पनि लेखेको हो टाँस्न मन लाग्यो! खस्रो गुलाब- बास्ना आफ्नो ठाउँमा छ, कोमलता आफ्नो ठाउँमा छ, सौन्दर्य आफ्नो ठाउँमा छ, र फक्रेर बिहानि बोलाउने कोपिला आफ्नो ठाउँमा छ! तर सुगन्ध भेट्न जरा देखि उकालो लागेको म; बिचका असंख्य काँडाहरुमा अल्झिँदै, चिरिँदै र टुक्रिँदै, रगताम्य शरिर लिएर थुङ्गा सम्म पुग्दा- मलाई गुलाब; खस्रो लाग्छ! सतहि लाग्छ! खोक्रो लाग्छ! व्यर्थ लाग्छ, र बेकार लाग्छ!!

वा वा, माइला, वा । क्या प्रतिकरात्मक टिप्पणी छ, जिन्दगि को। बुझ्ने लाई श्री खण्ड्, न बुझ्नेलाई खुर्पां बीडं भन्छन्, त्यो नि यहिं छन्। अस्तु!

मेरो गनथन त कता पो पुगेछ । जे भएनि मनपराइ दिनु हुने सबैलाइ अनि चुपचाप पढिदिनु हुने हजुर हरुलाई धेरै धेरै धन्यवाद कुम्ले भाइ -गुनगुनाएको मात्र?! संगित भरेको सुन्ने मेरो रहर रहरै भयो ।:) तिरु! - तिम्रो अघि त्यो गन्थन के BEAUTIFUL हुनत्यो नि । अनि तिम्रो टुक्रा साह्रै राम्रो जिम्माल बा - त्यो गित को लागि हजूर पर्ति आभारी छु। अनि कति उदास कविता लेख्नु भयो नि? ग्वाँचेको कबिता पनि कथा जत्तिकै रसिलो हुदो रे'छ र राहुलदाई अनि अनगिन्ति काँडाको टुक्रा पढेर एकछिन घोरिएर बसे

मिस, राहुल दाइ, ग्वाँचे, तिरु, जिम्मालका सुन्दर कविताहरु पढेर आनन्द लिन पाइयो, सबैलाई धन्यवाद। तिरु र ग्वाँचेको लेखनमा निरन्तरता आउनेछ भन्ने आशा छ। ग्वाँचेलाई अर्को एउटा सल्लाह, शब्द सकेसम्म घटाउनुस्। मेरो आफ्नो मान्यता 'कविताले थोरै शब्दमा, सुन्दर शैलीमा धेरै कुरा भन्न सक्नुपर्छ।' भन्ने भएकोले यो सल्लाह दिएर मुख छुचो बनाएको हुँ (फेरि अचेल आफूले लेख्न नसकेपछि, अर्काको दोष केलाएर बसेको पनि हो क्या!)। कवितात्मक कुरा धेरै लेख्नु पर्दा त्यसलाई निवन्धको रुप दिन सकिन्छ, 'भाव-प्रधान निवन्ध'। त्यस्ता निवन्धको कमी पनि छ नेपाली साहित्यमा। एउटा त्यस्तो धागो शुरु गर्ने जमर्को पनि गरौँ बरु। जिम्माल, यो 'खस्रो गुलाब' सटीक छ, ठ्याक्कै दिमागमा घोचेर रन्थनाउने छ। शब्दहरु परीवर्तन गर्नुस्, तिखार्नुस् अझै यसलाई; तर यस्को लम्बाईलाई भने नछुनुस्। एकदम राम्रो कविता बनेको छ। अनगिन्ती काँडाजीलाई धेरै-धेरै स्वागत छ यो भावनाको देशमा। तपाईँका सुन्दर रचनाहरु अरु पनि पढ्न पाउने आशा छ।

थोरै असल र धेरै खराब बीच भए छु हिजो बनाई आज भत्केको पीच भए छु न बाहुबली रावण भएछु न मर्यादा राम भएछु सब् को काम् सघाउंदैं, ब्यर्थै चौतर्फि बद्नाम् भएछु के जिउनु खै खाए खा न खाए घीच भए छु थोरै असल र धेरै खराब् बीच् भए छु नाम् कमाउने धूनमा दाम् कमाउन बिर्सेछु आज रित्तो थालमा मनको लड्डु पस्केछु आफ्नै नजरमा आज आफै नीच् भए छु थोरै असल र धेरै खराब् बीच् भए छु

वाह वाह राहुलभाइ - गज्जब छ ल । न बाहुबली रावण भएछु न मर्यादा राम भएछु सब् को काम् सघाउंदैं, ब्यर्थै चौतर्फि बद्नाम् भएछु

साथीह्रुको कबिता देखेर मलाई पनि आफ्नो पुरानो कबिता फेरी एक फेरा पोस्ट गर्न मन लाग्यो अमृत पिउन खोज्दा खोज्दै विख को पो मलाइ लत बस्यो हासो मलाइ मन नपर्ने होइन तर आसृ सगं पो मेरो माया बस्यो तिमृो छाया पनि मलाइ ताजमहल थियो तर मसान पो मलाइ चिठामा मिल्यो माया गर्न नजानेको होइन तर बिछोड संग पो मेरो कृरा मिल्यो डृबोस संसार बरु अमृतको प्यालामा मेरो साथि तिमि- देउ मलाइ बिसको प्याला एक एक घृटको पिइ भन्ने छ बिस नै मिठो बरु

wah wah jimmaal baa wah wah raahul daai wah wah timi mero sathi all poems r awesome !!! clap clap clap !!!

wah wah Gautam Dai wah wah miss wah wah gwaache wah wah Tiru wah wah jimmaal baa wah wah raahul daai wah wah timi mero sathi all poems r awesome !!! clap clap clap !!!

wah wah pretty ! your wah wah is awesome :D clap clap clap

बिर्खेज्यूको गद्यकविताको म पंखा भएको छु । बिर्खेज्यूका गद्यकविता मलाई अक्सर कुनै सुन्दर शेरको विस्तारित रुप जस्तो लाग्छ । गुलाफहरुको ईर्श्याको पात्र भएका छन् रगतले धोईएका मेरा हातका मुलायमपन Nepe

आज बल्ल नेपे दाइ साझामा ओर्लिनु भे'छ. २०औँ संस्करण सम्म सुन्या हो "सामयिक सायरी". टाढा क्षितिजसम्म पुगिसको होला है.

राहुलदाई, माष्टरनी नानि, गौतमजी, भाउते, तितौरी, सान्नानि धेरै धेरै धन्यवाद्! अनगिन्ति काँडा, स्वागत छ! नेपे दाजू, तपाईँको एउटा कमेन्ट मात्र पाए नि खुसि लाग्छ! धेरै धन्यवाद्! गौतमजी, एउटा कुरा, यो धागो सकाएर अर्को बनाउने हैन?

जिम्माल बा एउटो कुरो के कहिले सकिन्छ र यो धागो? :D :D :D

जिम्माल बा एउटो कुरो के, हजुर कमिलो हो? गुलाबका फेद'ट सुरेली खेल्दै खेल्दै टुप्पाँ जान खोज्नु भे'छ नि.

Kiss of death sweet tender kisses of yours used to warm me thru the coldest of nights now ... that same kiss seems deathly cold and I.. I lose my breath as if death itself came.. came and sucked the life out of me.. now I see you clear as crystal times have changed… and you have moved on… as if... as if the thing that we had had..just vanished in thin air. your past has not shrouded… shrouded your future at hand … but all I see is darkness like a hole ... so deep so deep that no light can escape I am that light ... trapped in the bends of space… not being able to see past the darkness lost….lost in emptiness. anger, pain, sadness it all gnaws from the inside forgive and forget ... forgive and forget... hardness of reality is it really possible? questions form and answer is at no avail. forgive and forget... forgive I must...forget how can I? it grips you by your throat the instant you try and forget the loneliness...the emptiness the darkness within... letting nothing escape. you try and take a deep breath and you choke for more air the moment of freedom the slow intake of air... happiness alludes you but only for a brief moment. surrounded by nightmares… the faint light disappears taking away any hope hope of freedom as darkness envelopes you once again once again …LOST coldness of that kiss… oh how terrible it feels so cold and meaningless... kiss of death emptiness…loneliness… darkness all around.

>२०औँ संस्करण सम्म सुन्या हो "सामयिक सायरी" >टाढा क्षितिजसम्म पुगिसको होला है. दादाजी, धन्यवाद है शुभोत्सुकताको लागि । त्यो कार्यक्रम अहिले अघोषित विश्राममा छ । अलिकति समयाभाव, अलिकति उर्जाभाव भन्नुपरो । क्यार्नु यो सृजना उर्जा भन्ने जिनिस चिन्ता, छटपटी र संघर्षको बेलाँ बाक्लिने तर पट्यारलाग्दो प्रतिक्षाको घडीमा भने पातलिने जातको हुनी रैछ । Nepe

where is Birkhe_Maila now des days..

यलबम सजाउनु पर्दैन मलाई अलिकति अटाउन सक्छु भने तिम्रै मनको कुनामा टाश सागुरो हुन्छ यदि त्यो पनि भने केही पनि गर्नु पर्दैन हामी यक्ले अर्कालाई म जे जस्तो छु ठिकै छु तिमि जे जस्ति छौ ठिकै छौ तर कहिले काही बाटघाटको मिलनमा भने तिमी पनि म झै दिल खोलेर हास् बत्तिसै दन्त खुलायर हास् spyboy

के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ ======================== शान्तिका प्यसमा सुकेका कण्ठ्हरु हो नरसंहारका दृश्यले थाकेका आँखाहरु हो एकै छिन पेट भरि भरि शान्ति पिउ एकै छिन आँखाहरुलाई बिश्राम देउ के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ । छोरालाई धमिलो प्रकशमा भेटेका आमाहरु हो श्रीमान सँग हतारमा पिरती साटेका श्रीमतीहरु हो एकै छिन मतृबत्साल्यले छोरालाई आङलो हाल एकै छिन श्रीमान सँग पेट भरि भरि प्रेम साट के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ । छोरा गुमाएका धेरै आमाहरु हो सिन्दुर पुछिएका धेरै बिधुवाहरु हो आफ्नै आँखाले एकै छिन अरु आमाहरु हेर पति बियोगमा एकै छिन निर्धक्क रोउ के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ । बाबु-आमाका प्रेमबाट बन्चित टुहुरहरु हो धेरै सपनाहरु बाशी बनाएका युवाहरु हो अब शोकलाई शक्तिमा बादल एकै छिन सपनाहरुबाट बिउँझ के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ । हजरौ लडकुका चित्कर सुनेका जननेताहरु हो नगरिकका रगतले रङिएका शसकहरु हो कदाचित अब आहंकारको मदिरा नपिउ कदचित अब आफ्ना बाहुहरु संघुरो नवनाउ के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ । के थाहा भोली कस्तो बनेर आउँछ ।।