बिहान ब्रेक फास्टमा हलुवा बनाएर खाने निधो भए पछी अरु के के मिसाउने त भन्दा किसमिस, काजु अनी सङै पङ्ती बद्द बसेको छोगडामा आँखा लागे पछी छोगडा पनि हाल्ने हो भनी गृहलक्ष्मीलाई सोध्न पुग्छु | नेपथ्य बाट जबाफ आउछ हलुवामा पनि कसैले छगेडा हाल्छ त्यो त गाउ घर तिर हाल्लान् | आफु पारीयो सुद्द पर्बतको पर्बते, मुजी भातमारा हरुका बाउ तिनै पर्बात बाट झरेर कथामान्डौ छिरेर एसो मसी लताग्रिएको कागजात लाई दश थरी कुरा गरेर दु:ख दीइ दीइ टक्सार बनाए पछी अहिले खान्दानी हुँ भन्छन| हो पहिले पहिले धेरै गाई भैंसी पालेर घिउ खन्दान हरुमा राख्ने भएर खान्दानी कहलिएका होला | तेसो त उत्तरी हिमाल छेत्रमा बस्ने हरुले खन्दान होईन गाग्री हरु राख्ने चलन हुन्थ्यो अब इन्लाई गाग्रीमुखिया भन्नु पर्ला |
नेपाली ब्यङकार हरुमा भैरब अर्याललाई सबै भन्दा पहिले पढनु पाएको र पढेको हुनाले होला सबै भन्दा धेरै मन पर्छ भने अहिले खासै नयाँ ब्यग्यकारका ब्यङ पढन पाईेको छैन तेसैले तुलना गर्ने बाटो पनि छैन |